Lyrics and translation Izabela Trojanowska - Ściany

Ściany

Myślał o mnie cały czas
Nie wiem czy zawsze dobrze
Patrzył jak w obrazek wciąż
Ciesząc mnie, że niemądrze
Mówił do mnie cały czas
Tyle, że nic ważnego
Zwodził mnie w ten oczach blask
Spojrzeń czar kochanego

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Pocałunki aż po świt
Potem dzień przesypiany
Każdy problem zaraz znikł
W jego dłoń zamykany

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Gdyby tak ściany miały głos
Każda z nich historię naszą zna
Mogłabym mocno zdziwić się
Słysząc że, tu zawiniłam ja

Стены

Ты думал обо мне постоянно,
Не знаю, всегда ли хорошо.
Смотрел, как на картинку, всё время,
Радуясь, что по глупости
Говорил ты со мной постоянно,
Только всё не о важном.
Соблазнял блеском в этих глазах,
Чарами взгляда влюблённого.

Если бы стены могли говорить,
Каждая нашу историю бы знала.
Я бы сильно могла удивиться,
Услышав, что виновата здесь я.

Поцелуи до самого рассвета,
Потом день проспанный,
Любая проблема тут же исчезала,
В твоей руке зажатая.

Если бы стены могли говорить,
Каждая нашу историю бы знала.
Я бы сильно могла удивиться,
Услышав, что виновата здесь я.

Если бы стены могли говорить,
Каждая нашу историю бы знала.
Я бы сильно могла удивиться,
Услышав, что виновата здесь я.