Kanapka z człowiekiem (Linke) - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński translation in German

Kanapka z człowiekiem (Linke)

Obraz Bronisława Linkego "Kanapka z człowiekiem"

Ostry nóż
Wchodzi w chleb
Deszcz okrusz-
ków sypie się
Grzęznę w tłuszcz
Z oczu łzy
W ciepłych struż-
kach płyną mi

To z cebu-
li żółte młyńskie ko-
ła przygniata-
ją mnie do krom-
ki wsmarowa-
li mnie od czo-
ła aż po pię-
ty i korzon-
ki

Przyprawia-
Ją według kar-
Ty sól mnie szczy-
Pie w nos pieprz wier-
Ci a ja wca-
le nie chcę być pożar-
Ty mnie nie spie-
szy się do śmier-
ci

Jakim prawem starcy ludojady
Przyrządzają sobie tę kanapkę
Wrzeszczę przygnieciony i bezradny
Wciskam w tłuste masło łapki
Jeszcze sokiem z cytryn mnie spryskują
Żebym przed spożyciem skurczył się
Przecież ktoś się musi za mną ująć
Tak po prostu wszak nie zjedzą mnie

Drgnął mój chleb
Unosi dłoń go wzwyż
Boże czuję dech
Zgłodniały widzę pysk
Może to jest żart
Czy śmiać się mam czy łkać
Patrzę w lśnienie warg
Co zaczynają drgać
Nagle otchłań ust
I zębów biała grań
Woni zgniłej chlust
Ruchomą widzę krtań
Bronię się co sił
Wtem trzask i mrok mnie skrył

Masło świetne
Chleb wspaniały
Człowiek z lekka
Był zgorzkniały
Masło świetne
Chleb wspaniały
Człowiek z lekka
Był zgorzkniały

Butterbrot mit Mensch (Linke)

Gemälde von Bronisław Linke "Butterbrot mit Mensch"

Ein scharfes Messer
Dringt ins Brot
Ein Regen aus Krü-
meln rieselt herab
Ich versinke im Fett
Tränen aus den Augen
In warmen Stri-
men fließen sie mir

Von der Zwie-
bel gelbe Mühlenrä-
der drücken mich
auf die Brotschei-
be, sie haben mich einge-
schmiert, von der Stirn
bis zu den Fer-
sen und Würzel-
chen

Sie würzen mich
nach dem Re-
zept, Salz sticht
mir in die Nase, Pfeffer
mahlt und ich will
überhaupt nicht verzehrt werden
Du, meine Liebe, habe keine Eile
zu ster-
ben

Mit welchem Recht, alte Menschenfresser
Bereiten sich dieses Butterbrot zu
Ich schreie, zerdrückt und hilflos
Ich drücke meine Pfoten in die fette Butter
Sie bespritzen mich noch mit Zitronensaft
Damit ich vor dem Verzehr zusammenschrumpfe
Jemand muss sich doch für mich einsetzen
So einfach werden sie mich doch nicht essen, meine Liebe.

Mein Brot zuckte
Eine Hand hebt es hoch
Gott, ich spüre den Atem
Ich sehe das hungrige Maul
Ist das vielleicht ein Scherz
Soll ich lachen oder schluchzen
Ich schaue in das Glänzen der Lippen
Die zu zittern beginnen
Plötzlich der Abgrund des Mundes
Und der Zähne weiße Wand
Ein Schwall fauligen Geruchs
Ich sehe den beweglichen Kehlkopf
Ich wehre mich mit aller Kraft
Dann ein Knacken und Dunkelheit hüllt mich ein

Butter, ausgezeichnet
Brot, wunderbar
Der Mensch war leicht
Bitter
Butter, ausgezeichnet
Brot, wunderbar
Der Mensch war leicht
Bitter