Wiosna 1905 (Maslowski) - Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński translation in German

Wiosna 1905 (Maslowski)

Wiosenny dzień, zapach lip, po deszczu ulica lśni
Stuk podków i siodeł skrzyp, koń wiosnę poczuł i rży
Bandytów złapano dwóch przez miasto prowadzą ich
Drży koński przy twarzy brzuch, drży twarz przy końskim brzuchu

Długo czekali na tę wiosnę –
– Całe swoich piętnaście lat
W marszów Aleje Ujazdowskie
Z twarzy uśmiech dziecięcy spadł
Idą i drogi swej nie widzą
W myślach pierwszy piszą już list
Konie wędzidła swoje gryzą
Uszy drąży kozacki gwizd

To dzieci w słów wierzą sens
To dzieci marzą i śnią
To dzieciom sen spędza z rzęs
Dobro płacone ich krwią
Dorośli umieją żyć
Dorosłym sen mar – śmiech
To dzieci będą się bić
Za słów dorosłych prawdę

Przeszli, nie widać ich zza koni
Znika w kałużach ich ślad
Jeszcze w ostrogę szabla dzwoni
Czymże byłby bez tego świat?
Pusta ulica pachnie deszczem
W drzewach jasny burzy się liść
W mokrym powietrzu ciągle jeszcze
Krąży kozacki gwizd

Frühling 1905 (Masłowski)

Ein Frühlingstag, Duft von Linden, nach dem Regen glänzt die Straße
Hufgetrappel und Sattelknarren, das Pferd spürt den Frühling und wiehert
Zwei Banditen wurden gefasst, sie werden durch die Stadt geführt
Der Pferdebauch zittert am Gesicht, das Gesicht zittert am Pferdebauch

Lange haben sie auf diesen Frühling gewartet –
– Ihre ganzen fünfzehn Jahre lang
In den Alleen von Ujazdów beim Marschieren
Ist das kindliche Lächeln vom Gesicht gefallen
Sie gehen und sehen ihren Weg nicht
In Gedanken schreiben sie schon den ersten Brief
Die Pferde beißen auf ihre Gebisse
Kosakenpfeifen dröhnt in den Ohren

Es sind Kinder, die an den Sinn der Worte glauben
Es sind Kinder, die träumen und träumen
Es sind Kinder, denen der Schlaf von den Wimpern getrieben wird
Das Gute, bezahlt mit ihrem Blut
Erwachsene wissen zu leben
Für Erwachsene ist Schlaf ein Traum – Lachen
Es sind Kinder, die kämpfen werden
Für die Wahrheit der Worte der Erwachsenen

Sie sind vorbeigezogen, man sieht sie nicht hinter den Pferden
Ihre Spur verschwindet in den Pfützen
Noch immer klingelt der Säbel am Sporn
Was wäre die Welt ohne das?
Die leere Straße duftet nach Regen
In den Bäumen rauschen helle Blätter
In der feuchten Luft, immer noch
Kreist das Kosakenpfeifen