Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Ballada o powitaniu

Ballada o powitaniu

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry,
Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury.
Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy
Napis biało-czerwony: "Serdecznie witamy!"

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy
Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy,
Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował,
By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa.

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie,
Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie,
One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane,
Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę,
Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!
Temperatura wzrosła, podniecenie także,
Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów,
Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur),
Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci,
Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci.

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki,
Witają gościa papierowe chorągiewki!
Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą,
Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy.

Z dziećmi nic nie wyszło - jedno się speszyło,
Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło,
Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki,
Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki.

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało,
Co było - przeszło, znikło, z wiatrem uleciało,
Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje,
Na opustoszałym placu milicjant zostaje.

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki.
Walają się po ziemi papierowe chorągiewki.
Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy
Napis biało-czerwony: "Serdecznie witamy!"

Баллада о приветствии

День ясный, хоть и морозный, солнце светит сверху,
Небо голубое, ни единого облачка на нем.
Гордо висит над порталом каких-то ворот
Бело-красный плакат: "Сердечно приветствуем!"

Мы стояли ровным рядом вдоль главной улицы,
Ученики, матери, жены, портные, рабочие,
Цепь милиционеров умело нас организовала,
Чтобы чья-то рука или голова не выдавалась.

Там, где я стоял сбоку и махал спонтанно,
Стояли два дошкольника, выглядя прелестно,
Они должны были устроить гостям незапланированную остановку,
Ведь незапланированное тоже было подготовлено!

Через три часа издали я услышал шум,
Поднял флажок, замахал умело!
Температура поднялась, возбуждение тоже,
Каждый лезет вперед, палец в глаз сует!

Но это только пилот, пять милиционеров,
Двадцать тайных господ (вот, на случай беспорядков),
Потом машина одна, вторая, потом третья,
Потом военный джип с прессой, радио вещает.

Летят вверх шапки, это уже не шутки,
Приветствуют гостя бумажные флажки!
Я разглядел воротник, ухо и кудрявую бровь,
Блестящий шлем, но это, наверное, уже кто-то из охраны.

С детьми ничего не вышло - один растерялся,
Второй свою красную кокарду потерял,
Поэтому, пока нашли что-то вместо кокарды,
Гостя унес дальше стремительный поток событий.

Даже минуты все это не длилось,
Что было - прошло, исчезло, улетело с ветром,
Толпа перемешивается, кружится, перестает быть толпой,
На опустевшей площади остается милиционер.

Вечер наступает быстро, конец моей песенки.
Валяются по земле бумажные флажки.
Полугрустно, полусмешно свисает с каких-то ворот
Бело-красный плакат: "Сердечно приветствуем!"