Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Dęby

Dęby

Pośród nas żyją ci, co przeżyli
Choć przeżyć przecież nie mieli prawa
I jeszcze cieszą się z każdej chwili
Którą ich los im zostawia

Żyją wyrokom wieku na przekór
Wieku, co siejąc śmierć - sam umiera
Rano po mleko drepczą do sklepu
I sadzą dęby na skwerach

Prawem kaduka, w drodze wyjątku
Niepowtarzalni, jak starodruki
Żyją co dzień, dzień w dzień - od początku
I troszczą się o prawnuki

Przegapił Hitler, pogardził Stalin
Nie dały rady - zawał, prostata.
Czytają, czego nie przeczytali
I wciąż ciekawi są świata

Nie pysznią się - bliźniacy stulecia
Że ich nie dorzucono do stosu
Ich życie ma się powtórzyć w dzieciach
- Jesteśmy częścią kosmosu!

Częścią kosmosu - popiół we włosach
Popiół tych wszystkich, co nie przeżyli
Nieusuwalna pamięć, jak osad
Spalonej kolekcji motyli

Czasem się z losem godzi czas
Mleko i motyl, dąb w rozkwicie
Ci, co przeżyli - żyją wśród nas
Tak obrażonych na życie

Дубы

Среди нас живут те, кто выжил,
Хотя выжить, право, не должны были.
И всё ещё радуются каждому мгновению,
Которое судьба им оставляет.

Живут наперекор всем приговорам,
Века, что сея смерть, сам умирает.
Утром за молоком бредут в магазин,
И сажают дубы на скверах.

По праву кадука, как исключение,
Уникальные, словно старинные книги,
Живут каждый день, день за днём – с начала,
И заботятся о правнуках.

Проглядел Гитлер, презрел Сталин,
Не справились – инфаркт, простата.
Читают то, что не прочитали,
И всё ещё интересуются миром.

Не кичатся – близнецы столетия,
Что их не бросили в костёр.
Их жизнь должна повториться в детях,
– Мы часть космоса!

Часть космоса – пепел в волосах,
Пепел всех тех, кто не выжил.
Неизгладимая память, как налёт,
Сгоревшей коллекции бабочек.

Иногда с судьбой мирится время,
Молоко и бабочка, дуб в расцвете.
Те, кто выжил – живут среди нас,
Так обиженных на жизнь.