Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Nadzieja smielowska

Nadzieja smielowska

Rozpryskiem kropli, psiej sierści dreszczem
Jak deszcz mijamy i - bez nas dnieje...
Jaką tu żywić nadzieję jeszcze?
Jaką tu jeszcze żywić nadzieję?
Że przetrawieni krzywdą - powstaną
Skruszą się ci, co na niej wyrośli;
Że można żrcą szyderstwa pianą
Otworzyć oczy sprawiedliwości?
Że pierwsza miłość będzie jedyną,
Że dobre chęci brukują - niebo,
Że woda może zmienić się w wino,
Kamień nie musi mylić się z chlebem?
Rozpryskiem kropli...
Że młodość w życiu się nie rozmyje,
Życie nie będzie tylko więdnięciem,
Że umrze pięknie - co pięknie żyje
I że po śmierci przetrwa w pamięci?
- Że można jasno dostrzec w ciemności
Co złe - co dobre, co pył - co diament;
Odrzucić pierwsze, drugie ugościć
W sercu, gdzie włada ład - a nie zamęt?
By żyć - nie żywiąc ławic pętaków
I nadaremno nie wzywać nieba -
Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś,
Wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba.
Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś,
Wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba...

Смиловская надежда

Брызгом дождя, дрожью собачьей шерсти,
Как дождь, проходим мы, и – без нас рассветает...
Какую надежду здесь еще питать, любимая?
Какую надежду еще здесь лелеять?
Что, переварив обиду, — восстанут,
Раскаются те, кто на ней вырос;
Что можно пеной язвительной насмешки
Открыть глаза справедливости?
Что первая любовь будет единственной,
Что добрые намерения мостят — небо,
Что вода может превратиться в вино,
Камень не обязан путаться с хлебом?
Брызгом дождя...
Что юность в жизни не растворится,
Жизнь не будет лишь увяданием,
Что умрет красиво — то, что красиво живет,
И что после смерти сохранится в памяти?
— Что можно ясно увидеть во тьме,
Что зло — что добро, что прах — что алмаз;
Первое отвергнуть, второе приютить
В сердце, где правит порядок — а не хаос?
Чтоб жить — не кормя косяки болванов
И не напрасно взывать к небесам —
Нужно все время питать какую-то надежду,
Вопреки себе — собой питать ее нужно.
Нужно все время питать какую-то надежду,
Вопреки себе — собой питать ее нужно...