Lyrics Spleen - Kanove

Yaşam ki yazdırabildiği kadar var
Kelimeler tükendiğinde uçuklaşan lahza gizlenir cesedimde
Filizlenir nefesim hep aynı zehir gündüzüm
Aynı iblis aynı güzde kentin ortasında bekleyip de
Dans eder çocukluğumla
Suskunluğumdan düşen lacivert darağaçlarıyla
On dokuz ve dünya yenlerimde kesik kesik
Parlıyor ateş, mezardan mezara yolculuk

Kaynağım benim şu belirsizce başlangıç
Yapraklarını sonlayan yüceltiler teni
Mavi orman şafağından tozlu ölüm çığlığıyla
Bitmeyecek hüznümüz çünkü pişmanlığıyız Allah'ın da
Meşaleler alın gelin peşimden
Ki artık kentin aynasında bir ışık yok
İç çeken cesetler aynı kartal gibi dolaşıyorken yalnızız
Yazgımızdan başka kimsemiz de yok

Şafak vakti köyün meydanında ansızın
Dudaklarımda lanet sözleriyle daimon'un
Herşeyin kutsallaşan temeli sarhoş olmak diyorken ben
Anladım da farkımı
Çarmıhsız sevdalar bekleme benden Akheron sen
Çünkü istemiyorum kurdeşenli bir zehirden başkasını
İstemiyorum onun şefkatini
Merhamet ve zarafetin tamtamında uğuldayan yalan lafzını

Ah Lethe ben gördüm
Bir dağ perisi bir akşamüstü kendini yaktı
Gece ve gündüz yarıldı
Cesetler ikinci kez öldü

Gördüm bir ellerim vardı geri alınmayan
Bir kalbim bir gözyaşım
Yaşayacak arzum bile yoktu
Gecenin elvedadan kollarına sığındım
Ve sadece yazdım

Soli deo gloria