Lyrics and translation Michał Bajor - Już Widziałem, Jak...

Rodzinny dom przed laty opuściłem
I z miasta, gdzie każdy każdego zna,
Jak stałem, tak przed siebie wprost ruszyłem,
Zdobywać świat – nieważne, gdzie i jak.
Kazałem z forsy moc uszyć sobie
Garnitur szyk – błękitny mody szał,
Troskom śmiałem się w nos
I marzyłem, by los
Artystą być, artystą być mi dał...

Już widziałem, jak
Ludzie przed afiszem
Przystawali i
Powtarzali w głos:
"Patrzcie, to jest on!"
Już widziałem, jak
Portier ciężko dysząc,
Powstrzymywał tłum,
Który pragnąc mnie,
Parł ze wszystkich stron...
Uwielbienia szmer
Zmieniał bez ustanku
W ósmy świata cud
Każde z moich słów,
Każdą z ról i gaf.
Rosła ilość zer
Na mym koncie w banku,
Mogłem kupić fart,
Nie czekając na
Dobry losu traf...
Zaproszeń stos przewalał
Się po garderobie,
Już widziałem dni,
Kiedy liczba ich
Dosięgała stu –
Czytałem je niedbale
I myślałem sobie,
Kto zasłużył, bym
Obecnością swą
Zaszczyt sprawił mu...
Byłem jednym z tych,
W tym okrutnym fachu,
Co poznali smak
Pocałunków Muz,
Uwielbienia mas.
Byłem jednym z tych,
Co nie czują strachu,
Kiedy zabrzmi gong
I oślepi cię
Reflektorów blask...

Garnitur ten trzydzieści lat już noszę
I szukam wciąż, nieważne, jak i gdzie,
Okazji, by zarobić parę groszy,
Nikt z moich ról nie śmieje się – prócz mnie.
Pociągiem tłukę się w noc na chałtury,
W walizkach dwóch od wielu mieszkam lat,
Komplet widzów w dwa dni,
Czasem kucharek łzy,
To musi mi zastąpić sławy smak...

I nie widzę wciąż
Ludzi przed afiszem,
Na mój widok nikt
Nie powtarza w głos:
"Patrzcie, to jest on!"
A już jeśli coś
Na mój temat słyszę,
To od nowa znów
Stek złośliwych kpin,
Kpin ze wszystkich stron.
Żeby sławę mieć
Choćby przez godzinę,
Próbowałem już
I błazeńskich fars,
I ponurych dram.
W końcu – pal to sześć –
To nie moja wina,
Że publiczność wciąż
Nie docenia ról,
Które dla niej gram.
Nie raz się tak składało,
Że bez braw schodziłem,
Bo sławniejszy ktoś
Umiał przedtem już
Tłum wprowadzić w trans.
Choć mnie się nie udało,
Zazdrosny nie byłem,
Taki mam już los,
Który nie dał mi
Wygrać żadnej z szans...
Kocham każdą z chwil
W tym okrutnym fachu,
Gdzie spotyka się
Upokorzeń dno
Albo pełnię łask...
Żaden świata cud
Nie ma dla mnie smaku
Małej chwili, gdy
Ma oślepić mnie
Reflektorów blask...

Семейный дом много лет назад я покинул
И из города, где каждый знает каждого,
Как стоял, так прямо перед собой двигался,
Завоевывать мир-неважно, где и как.
Заставил из денег власть сшить себе
Костюм шик - голубой моды увлечение,
Заботливо хохотнул в нос
И мечтал, чтобы судьба
Художник быть, художник быть дал мне...

Я уже видел, как
Люди перед афишей
Закапывали и
Повторяли в голос:
"Смотрите, это он!"
Я уже видел, как
Швейцар тяжело дыша,
Сдерживал толпу,
Который жаждет меня,
Он шел со всех сторон...
Поклонение ропот
Менял, не переставая
В восьмом мире чудо
Каждое из моих слов,
Каждая из ролей и промахов.
Увеличилось количество нулей
На моем счете в банке,
Я мог бы купить фарт,
Не дожидаясь
Хорошая удача...
Приглашений стопка опрокидывала
По гардеробной,
Я уже видел дни,
Когда число их
Она достигла ста –
Я читал их небрежно
И я думал про себя,
Кто заслужил, чтобы я
Своим присутствием
Честь ему оказала...
Я был одним из тех,
В этом жестоком деле,
Что они узнали вкус
Поцелуев Муз,
Поклонение масс.
Я был одним из тех,
Что они не чувствуют страха,
Когда зазвучит гонг
И ослепит тебя
Фары светятся...

Костюм этот тридцать лет уже ношу
И я все еще ищу, независимо от того, как и где,
Возможность заработать пару копеек,
Никто из моих ролей не смеется – кроме меня.
На электричке ночью на халтуру,
В чемоданах два уже много лет живу,
Полный набор зрителей за два дня,
Иногда кухарки слезы,
Это должно заменить мне вкус славы...

И я не вижу до сих пор
Людей перед афишей,
На мой вид никто
Не повторяет в голос:
"Смотрите, это он!"
А уж если что
О себе слышу,
Это снова снова
Стейк озорных насмешек,
Насмешки со всех сторон.
Чтобы иметь славу
Хотя бы на час,
Я уже пробовал
И Шут фарс,
И мрачных драм.
В конце концов – pal это шесть –
Это не моя вина.,
Что аудитория все еще
Он не ценит роли,
Которые я играю для нее.
Не раз так складывалось,
Что без аплодисментов спускался,
Потому что кто-то более известный
Раньше он уже умел
Толпа погрузилась в транс.
Хотя у меня не получилось,
Я не ревновал,
Такая у меня уже судьба,
Который не дал мне
Не выиграть ни одного шанса...
Я люблю каждый момент
В этом жестоком деле,
Где встречается
Унижений дно
Или полнота благодати...
Нет мира чудо
Для меня нет вкуса
Небольшой момент, когда
Он должен ослепить меня
Фары светятся...