Martwe Liście - Michał Bajor translation in German

Martwe Liście

Niech tamtych dni choć okruszek najmniejszy
Do wspomnień dziś twoją nakłoni myśl
O czasach, gdy życie było piękniejsze
I słońca krąg błyszczał jaśniej niż dziś.

Już martwe liście wiatr zimny porywa
I gna, i unosi je w dal,
I dobrze wiem, że ich nic nie ożywi,
A w sercu mam tęsknotę i żal...

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
A ja nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć – na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

A martwe liście jesienny wiatr miesza,
Zasnuwa świat zimnym deszczem i mgłą,
Lecz moja miłość jest od nich silniejsza,
Uśmiecham się, kiedy wspominam ją.

Słów naszych żar, urywanych w pół zdania
I oczu twych magiczny blask,
I przyjaźń, co się zmieniła w kochanie
Wspominam wciąż w ten jesienny czas.

Powtarza wiatr, wiatr północny:
Miłości nie wskrzesisz tej...
Ja wciąż nucę piosenkę twą
I nie umiem zapomnieć jej...

Piosenka ta lśni każdą nutką,
Że kochasz ty, że kocham ja,
Że pięknie żyć, na przekor smutkom
Wspólnie się da każdego dnia...

Lecz zazdrosny los nie próżnuje,
Gdy runie zaś kochanków świat,
Życie powolutku zasypuje
Na piasku ich ślad, wspólny ślad...

Tote Blätter

Lass nur den kleinsten Krümel jener Tage
Deine Gedanken heute an die Erinnerung lenken
An Zeiten, als das Leben schöner war
Und der Sonnenkreis heller glänzte als heute.

Schon reißt der kalte Wind tote Blätter fort
Und jagt sie und trägt sie in die Ferne,
Und ich weiß gut, dass nichts sie wiederbelebt,
Und im Herzen habe ich Sehnsucht und Kummer...

Der Wind wiederholt, der Nordwind:
Diese Liebe weckst du nicht mehr auf...
Und ich summe dein Lied
Und kann es nicht vergessen...

Dieses Lied erstrahlt mit jeder Note,
Dass du liebst, dass ich liebe,
Dass man schön leben – dem Kummer zum Trotz –
Gemeinsam kann, jeden Tag...

Doch das neidische Schicksal ruht nicht,
Wenn dann die Welt der Liebenden zerbricht,
Deckt das Leben langsam zu
Im Sand ihre Spur, die gemeinsame Spur...

Und tote Blätter mischt der Herbstwind,
Verhüllt die Welt mit kaltem Regen und Nebel,
Doch meine Liebe ist stärker als sie,
Ich lächle, wenn ich mich an sie erinnere.

Die Glut unserer Worte, mitten im Satz abgebrochen
Und der magische Glanz deiner Augen,
Und die Freundschaft, die sich in Liebe wandelte
Erinnere ich stets in dieser Herbstzeit.

Der Wind wiederholt, der Nordwind:
Diese Liebe weckst du nicht mehr auf...
Ich summe noch immer dein Lied
Und kann es nicht vergessen...

Dieses Lied erstrahlt mit jeder Note,
Dass du liebst, dass ich liebe,
Dass man schön leben, dem Kummer zum Trotz
Gemeinsam kann, jeden Tag...

Doch das neidische Schicksal ruht nicht,
Wenn dann die Welt der Liebenden zerbricht,
Deckt das Leben langsam zu
Im Sand ihre Spur, die gemeinsame Spur...