Lyrics Mutlu Sonun Ertesi Günü - Prozac Cyber

Benden elvedalar götür bugün gökyüzüne
Bulutların gözyaşları düştü sanırım penceremin ön yüzüne
Hatta son bi mektup yolla benden özlü birine
Kaçırdığım gözlerimden sızar mazi sözlerime
Oturup aynı masada aynı kağıda yazdığım tüm bu satırların
Adresinin olmasına hayal denir
Yağmurun gelmek istemediği bu şehre dayan dedim
(Dayan dedim) belki bir gün bir aşıktan sayar beni
Belki terk edilmiş başka birisi sanar beni
Belki beni arındırıp yepyeni bir hayat verir
Çünkü ben yazdıkça arınmayı ne kadar istesem de
Aklıma bu sözler istemediğim zaman gelir
Neyse. sanırım tükendi tüm çareler
Bir yabancıyım artık yabancılara vakit sarf eden
Tesadüfler çok gecikti maalesef
Ben ki fidanlarını selin ortasındaki yangında kaybeden

Elvedalar götür bugün geçmişime
Mektuplar hazırladım gönül fırtınamı bilen tek kişiye
Çok güzel bi çocuk bulacaksın orda
Lütfen selamlarımı ilet ve de teşekkür et kendisine
Yapamadığımı söyle ona özür dile dilimden
Fakat her zaman yaşasın umutlu bir biçimde
Bir de rica et. benim yollarımın içinden
Geçmesin hiç çünkü asla çıkamayacak girince
Tüm geceler ben gibi suratımızda bir donukluk
Beni küçükken dua değil büyüttüğüm kin korurdu
Oysa küçük bir çocuktum (bir çocuktum)
Düşüncesi bitmemiş bir hayat ektim gözlerime kim kuruttu
Terk ediyor gökler hiçbir yıldız göremiyorum
Polarisim kayıp gün aldıkça köreliyorum
Müzik kutusundan indi balerin gitti bu yüzden ben
Anılarımı yaşattığım apartmanıma dönemiyorum

Elvadalar götür bugün gri şehre
Varamadım ben hiçbir zaman gülümseyen yüzle hep' bi garip çehre
Istemez miydim güzel şeyler yazmayı ben
Istemez miydim senin manzaranda klip çekmek
Buhranımdan bi parçasın gökyüzün hep karanlık
Ben ışıklardan yoksunken vurulmuştum apansız
Çağrışımlar hoş değilken boşluğumdan doğma bi söz
Söylemiştim şimdi bana çok yakın vedadasın
Söylemeye varmadığım vedadasın
Kimdi beni yalpalatan hangi yağmur düşüp yazdırıyor bana
Hangi rüya kandırıyor beni, hangi tutmadığım sözler
Güçsüz olduğumda saldırıyor bana
Bitti sanırım uyaklar. benliğimden uyanmama
Ramak kaldım. uzaklara daldım çok uzaktan
Bitti sanırım dumanlar. sesimi duyanlara
Selamlarım hiçbir zaman düşmeyecek kulaktan

Korktuğum başıma geldi. bir şeyler oldu bana
Ağıt yakan duvarları pro artık susturamaz
Dönemediğim memleketin taşlarına vedaları
Ayrılığın bulvarından yolladım ve durdu zaman
Sanki gitme diye seslendi kaldırımlar
Bi poz daha istediler göğsüm alev aldığında
Olur da bir gün sen de kızıp bana saldırırsan
Kucaklıycam seni bütün yalanlara kandığım kadar