Lyrics Marssiyeh - Sattar

غربت عمیق اندوه منو ، چاه خشک تو بیابون نداره
سردی و تاریکی زندگیمو ، هیچ شبی تو هیچ زمستون نداره
مثل شعر مرثیه ، از شب و گریه پرم
برای تموم شدن ، لحظه ها رو می شمرم

کی ستاره ی منو از آسمون ، پشت این پرده ی خاموشی کشید ؟
گلدون شیشه ای مو کی زد به سنگ ؟ کی منو به خود فراموشی کشید ؟
کاش میشد واسه خودم گریه کنم ، این قدر گریه که دل پاک بشم
سبک و پاکیزه مثل خود اشک ، زیر خاک گریه هام خاک بشم

چشمای ساکت تو رنگ شبه ، شبی که سرد و فردا نداره
شبی که باید بمیره زیر نور ، مثل اون مرگی که اما نداره
کاش یکی حرف منو باور می کرد ، کاش یکی می فهمید اندوه منو
کاش یکی تو بُهت تنهایی من ، باورش می شد غم شکستنو
مثل شعر مرثیه ، از شب و گریه پرم
برای تموم شدن ، لحظه ها رو می شمرم!