Lyrics Αφηρημένη Τέχνη - Solmeister

Θα πέσουν κάτω (χ3)
Θα πέσουν κάτω ναι (χ2)
Θα πέσουν κάτω πες τους(χ6)
Θα πέσουν κάτω ναι, λέει:

Πες τους πως γύρισα και δες να πέφτουνε
πένες, δες να ιδρώνουν αδένες ενώ καλά-καλά
Δεν μίλησα
Και να το πω ευθαρσώς σας γαμάω
Συνεχώς, την ειρωνεία εγώ εφηύρα όταν ξεκίνησα
Και πολεμήθηκε το γαμημένο στυλ μου
Μα όποιος τα έβαλε μαζί του παραιτήθηκε
Στη χάρισε πούστη και σε λυπήθηκε, ποιος είδε τον Σολ και δεν
Τον φοβήθηκε;
Νιώθω σαν να βράζω στο κεφάλι μέσα και αφού
Δεν ησυχάζω θα σου κάνω την φωνή μου ταττού
Στην αμυγδαλή του εγκεφάλου για να με ακούς
Και να θυμάσαι τι σημαίνει να ιδρώνεις παντού
Ποιος συζητήθηκε, ποιος το μίσος
Σφυρηλατήθηκε, το ματς κρίθηκε, το τέλος ήδη σηματοδοτήθηκε
Σκύβουν κεφάλια όταν ανοίξω το
μικρόφωνο, ποιος είδε τον Σολ και δεν τον φοβήθηκε;
Μαγειρεύω το τέλος σου στην κουζίνα
Για τον κώλο σου έχω ρίμες μια ντουζίνα
Βάλε την βενζίνα στο μπουκάλι και άναψε το
Στουπί, Σίγμα Πι φονική τελετή κριτική μεσκαλίνα
Ποιος το μιμήθηκε, ποιος αρνήθηκε
Να πει ότι επηρεάστηκε και από αυτό γαλουχήθηκε;
Ποιος ενοχλήθηκε;
Ποιος θα τα βάλει μαζί μου;
Ποιος είδε τον Σολ και δεν τον φοβήθηκε;

Είναι λεπίδα που αφήνει την πληγή σου ανοιχτή
Σε μια παρτίδα τελευταία σημαδεμένο χαρτί
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική
Είναι πυξίδα που τον δρόμο δείχνει αν έχεις χαθεί
Είναι παγίδα που αφήνεις στο μυαλό σου να μπει
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω, αφηρημένη μου τέχνη πολεμική

Θα πέσουν κάτω σου χα πει να τους πεις, είμαι αυτός που τους πουνάει
Είμαι ο γιος της ντροπής
Εξ απαλών ονύχων εξαπλώνω αυτό τον ήχο, θυμήσου θα πέσουν κάτω σου χα π
ει να τους πεις
Δεν θέλεις πόλεμο, δαγκώνω λαιμό, μη βγάλεις λυγμό, ρίξε μια
Ματιά στον ουρανό
Βρέχει χαλάζι και φωτιά απόψε τρώμε
Ζωντανό του φαραώ τον πρωτότοκο γιο
Έχω ξυράφι στο γάντι θα βγεις knock out
Και απτό μάτι σου το αριστερό θα σαφήσω τυφλό
Είναι απλό σημεία πίεσης στο λαιμό, σημεία πίεσης, Σίγμα Πι, ξέ
Ρεις τι εννοώ
Λυρικά μπαίνω με μια αγκωνιά στο ζυγωματικό
Κάνω ζημιά για άλλη μια φορά και μαντα-λακι στο στόμα σου φορώ γιατί
Ακούω πολλά και το να μπλέκεις με το σύνθετο δεν είναι συνετό μάγκα
Είναι το θέμα ξεχειλωμένο πολύ πες τους
Λοιπόν για μένα άλλο να μη βγάζουν χολή
Πες τους μπορεί στην τρίτη μαλακία τους
Πάνω να μη δω τη φάση τους πολιτισμένα πολύ
Και έχω κάψες, μικροφώνων
κάψες να κάψω, ακόμα ψάχνω κάποιον να με ψήσει
Να γράψω
Απεγνωσμένα προσπαθούν να με κάνουν να τους
Μισήσω μα μ′ένα μου βλέμμα είπανε πίσω, είπανε πάσο

Είναι λεπίδα που αφήνει την πληγή σου ανοιχτή
Σε μια παρτίδα τελευταία, σημαδεμένο χαρτί
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ
Την ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική
Είναι πυξίδα που το δρόμο δείχνει αν έχεις χαθεί
Είναι παγίδα που αφήνεις στο μυαλό σου να μπει
Κάποιοι την είπαν μουσική αλλά εγώ την
Ονομάζω αφηρημένη μου τέχνη πολεμική (χ2)