Lyrics Tis Agkalias I Xenitia - Σωκράτης Μάλαμας

Χάθηκα απόψε στη σιωπή
και σ′ ένα πέλαγο βαθύ
του νου με σέρνει η ρότα.

Είπα να φύγω σ' άλλη γη
μα της αγάπης η πληγή
δεν κλείνει με τσιρότα.

Βλέπω καράβια να περνούν
μ′ άσπρη σημαία να γυρνούν
στης λησμονιάς τα μέρη
και μια γοργόνα με ρωτά
αν είδα ήλιο τη νυχτιά
κι άστρο το μεσημέρι.

Της αγκαλιάς η ξενιτιά
είναι η πιο μεγάλη
Βάλε στη στάχτη μου φωτιά
κι αφάνισέ με πάλι

Καλότυχα είναι τα βουνά
ψυχή δεν έχουν να πονά
καρδιά ν' αργοπεθαίνει
πέφτει μια κίτρινη βροχή
που να βρουν στέγη και τροφή
του κόσμου οι κολασμένοι

Κάποτε είχες μια καρδιά
που χώραγε όλο το ντουνιά
τώρα χωράει μια πέτρα
μέχρι να βρεις τρόπο να ζεις
μη τη σκοτώνεις τη ζωή
τι μένει κάτσε μέτρα