paroles de chanson Waar Mijn Thuis Is - Ares

Ik weet nog dat we renden door het park.
Altijd was er zon.
En we kenden onze grens niet omdat altijd alles kon.
Maar nu worden we ouder, lijken meer op onze ouders.
Spreken elkaar niet zo vaak meer, heb geleerd van onze fouten.
Als ik kon zou ik tijd keren, naar de dagen dat we allen dingen bijleerde.
Drijfveren hadden om de strijd weer eens aan te gaan.
Een plaat droppen zonder platenbaas.
Het waren hele lange nachten, alles wat we deden dat ging beter dan we dachten.
We pakten dat wat op ons pad kwam.
Niemand van ons was bang.
Dingen die we wilden stonden standvast.
Dichterbij, kwam dichterbij.
Nu in Parijs, maar het hele land is van mij.
Van mij, dit is de true story die je moet horen.
Zonder Young Boys kon ik niet goed worden.
Het waren hele lange dagen, elke dag werkend voor deze resultaten.
Nu het wat wordt, keer ik bakboord, Terug naar toen succes niet gepast klonk, Ik weet nog dat we renden door het park.
Altijd was er zon.
En we kenden onze grens niet omdat altijd alles kon.
Maar nu worden we ouder, lijken meer op onze ouders.
Spreken elkaar niet zo vaak meer, heb geleerd van onze fouten.
Gooi een beetje drank in m'n glas.
Want vanavond zijn met de hele squad in de stad.
Niets dat we vergeten over toen, maar we kunnen het toch beter overdoen of niet?
Alles gaat zo voorbij.
Alles gaat zo voorbij.
Maar ik vergeet niet waar m'n thuis is, geloof in mij.
Als het kon zou ik de tijd stoppen, weer een voetbal op het plein schoppen.
Leip worden, dromen over rijk worden.
Meisjes krijgen en verliezen en never meer wijs worden.
Peter Pan dromen in een saaie stad.
Zochten naar een plek en we draaiden wat.
Road Trip, het kind van m'n leven.
Fok wat een criticus vindt van m'n leven.
Ik rap over dronken worden en verdrietig zijn.
Over liefde en de meisjes zijn verliefd op mij.
Als dat is wat je ziet in mij, twijfel ik of je dieper kijkt.
Verder gaat in zieke lines.
M'n album heeft er een liedje bij.
Bekritiseer mij, maar als je valt dan val je niet op mij.
Sterker nog, ik zal je zien vallen.
Vanaf tientallen meters boven je, ik vier alles.
Ik weet nog dat we renden door het park.
Altijd was er zon.
En we kenden onze grens niet omdat altijd alles kon.
Maar nu worden we ouder, lijken meer op onze ouders.
Spreken elkaar niet zo vaak meer, heb geleerd van onze fouten.
Gooi een beetje drank in m'n glas.
Want vanavond zijn met de hele squad in de stad.
Niets dat we vergeten over toen, maar we kunnen het toch beter overdoen of niet?
Alles gaat zo voorbij.
Alles gaat zo voorbij.
Maar ik vergeet niet waar m'n thuis is, geloof in mij.