paroles de chanson Virus - Erfan feat. Ali Gdaal

اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک، بی خونه
اون ویروسه حرفاش
میخونه همرات، میخونه
نگو میپوسه تنها
بی جونه دستاش، بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش، بیهوده
روحl کثافتِ پاره پاره
گل خارداره، دلش که صفتِ مار داره
همه ایرانمو *اییدن، همینه بار داره
پایدار یه فریاد که تا پایه دار بامه
هر کی بازی میکنه همونجور که کارت داره
ولی واسه ما همه چی ریسکه و سامواره
احساس تاریکیه اونوره ماه بامه
صدام همه جا پخشه، بم بگو ماهواره
رو صدام نمیتونن موج بندازن
مثِ سرطانم باید رو من موج بندازن
هَه هَه، مگه منو از رو برج بندازن
تا از اوج بندازن
ضدّ جورج بن لادن
پایه حرفام موندم هرچی فحش بم دادن
برا فکرایِ قفلشون مثِ اِمدادم
از اون قفلای قدیمن تا واا شه لِم دارن
اهنگامم مثِ فیلمنامن همه تِم دارن
مثه ویروسی پخش شدم توئ گوش ملت
ادامه میدم از همون جا که گوگوشه ول کرد
همهٔ صفحه های شعرِ زندگیمو حفظ شن
توو خاطراتشون مث دفتره چهلبرگ
اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک، بی خونه
اون ویروسه حرفاش
میخونه همرات، میخونه
نگو میپوسه تنها
بی جونه دستاش، بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش، بیهوده
قلمو برداشتم نوشتم دور از كينه
اگه خاكى باشى بهشتم رو زمينه
دوباره شروع مىشه بازى با لفظا پَ
مفهوم فرمانده ــَست قافيه ها سربازن آه
پُر كلمات مريضه توو سرم
مغز نمىخوابه تا همشو نريزه رو ورق
تنم آماده به جنگ بوده هميشه توو خطر بودم
آواره توو غرب فكر هميشه توو وطن
وضعيت بده گرگا تو كمينن همه
اگه شُل بگيرم سفت منو زمينم زده
مامان گريه مى كنه ولى خشك ديده هاشو
بابا آزاده ولى پشت ميله هاست آره
رفيقم پشت من ، پشت هم يه مشكل هست
نه نميشه مانعِ رشد من زِ عمق شهر
چون قلم باز يه تبِ داغ داره
اين شعر ها پايداره تا پاى دار بامه
ساكن بهشتم زاده ى جهنم
ورسارو میكُشه قاتل قلمم
واضح من حرفم شاعر هر سبكم
راسخ من عزمم باسه ى هدفم
اون سی روزه هر ماه
بیرونه از خاک، بی خونه
اون ویروسه حرفاش
میخونه همرات، میخونه
نگو میپوسه تنها
بیجونه دستاش، بی جونه
نگو دیروزش بر باد
بیهوده فرداش، بیهوده
قول میدم نشی تنها
قول میدم که من نزنم درجا
قول میدم که باشم یاد فردا
قول میدم که باشم پای حرفام
براتون زبونم عذابه
برا شستنِ دروغاتون روونتر از آبه
روونتر آبه یعنی روونتر از (اِی ، بی ، سی)
فکر کردن خزونمه عیبی نی
بعد از خزون زمستون و و بعد بهاره
تابستون کوتاه بود ولی خاطراتش موندگاره
تویِ قهوه ی تلخه تاریخمون مونده فالش
هر چی داشتیمو کردیم با دستمون زودی چالش
دلم تنگِ بود، نگو کمبود نبود نگو بودم خارج
هر روز کبودتره پا چِش
نگو بده حالش،
آزادتر أ کبوتره بالش
امید به ایرانه شب
زیره سرش جایه بالش
شعر يه نقاشى كه فكر قالبشه جالبه كه
تو افكارم بازم جولان مى دم مىگم
من پديده ى دوران مى شم
همون دورانى كه تو رسيدى تازه بهش
میگن جیدال كوش پسر روى بيتم من
جاى گوش مردم زدم تووى ميكم حرف
ساختمش نرفت چيزى تووى جيبم يعنى
گاهى شهرت بدتر گوشه گيرم كرد
وقتى دوستام كردن روى دشمن و سفيد
خدا در گوشم گفت جا تو محكم تو بگير
گفت با من باش مىشه همه چى آروم
تو يه ستاره اى بده به اين شبه سياه نور
میدم به شب سياه نور