paroles de chanson W tej grze - Kacper HTA

Dzisiaj już nie ma Ciebie (o nie)
Dzieciak, tak jest w tej grze (w tej grze)
Stalowy jak Magnolie
Życie - więdnący krzew
Nie stracę więcej łez
Dziś już nie znamy się
Łączył nas jeden cel
Podzielił, wszystko prysło w cień

Dzisiaj już nie ma ciebie
Dla mnie nie żyjesz już
Kto jest mężczyzną z nas dwóch
A który to tchórz?
Tłum czarnych róż na cmentarzu w twej biografii
Chciałeś być jak Houdini, a skończyłeś jak Kadafi

Świat nie jest taki
Tworzymy go sami
Świętym wybawcą tu nikogo nie uczynił habit
Na niebie znaki
Karma, martwa passa
Nie jesteś taki jak lód
Zdarta warstwa

Wielka szrama, nie kasta
Najwyżej garstka
Wszędzie to samo, wszystkie miasta
Falstart basta
Ty i ten blok
Podzieliliśmy się jak te puzzle
Dobry wzrok dziś rozróżni co jest chujstwem
Marzenia puste
Mam, mimo wszystko
Wierzę, że są blisko, blisko, blisko

Dzisiaj już nie ma Ciebie (o nie)
Dzieciak, tak jest w tej grze (w tej grze)
Stalowy jak Magnolie
Życie - więdnący krzew
Nie stracę więcej łez
Dziś już nie znamy się
Łączył nas jeden cel
Podzielił, wszystko prysło w cień

Wszystko jest na sprzedaż
Wszystko?
Prawie
Jestem ciekawy tajemnicy
A nie jakie nosisz znamię
Znam je?
Tak, znasz je też, od podszewki
Czyli droższe niż cash
Od kołyski aż do śmierci

Ostatni będą pierwsi
Czas - tyk, tyk, tyka
Bądź kimś dla człowieka
Człowiek z Ziemi szybko znika
Spieszmy się kochać
Ufać jest tak ciężko
A świat bywa surowy jak stęchłe mięso

Często jesteś tu skazany, dziś na siebie sam
W drodze do nieba bram
One, my kill, on fam
Swego losu pan
Odciąłem się i było warto
Widzę, znam hardcore, czarny panton
Dziś nie szydzę, listek płynie
Z prądem przez rzekę
Mam cel, mój świat, bisy, numer jeden

Dzisiaj już nie ma Ciebie (o nie)
Dzieciak, tak jest w tej grze (w tej grze)
Stalowy jak Magnolie
Życie - więdnący krzew
Nie stracę więcej łez
Dziś już nie znamy się
Łączył nas jeden cel
Podzielił, wszystko prysło w cień

Dzisiaj już nie ma Ciebie (o nie)
Dzieciak, tak jest w tej grze (w tej grze)
Stalowy jak Magnolie
Życie - więdnący krzew
Nie stracę więcej łez
Dziś już nie znamy się
Łączył nas jeden cel
Podzielił, wszystko prysło w cień