paroles de chanson Sayıklamalar - Muharrem Aslan

Yalan yok bu ilk değil uykuya susuzluğum
İronik bir kâbusa eşken uykusuzluğum.
Yalan yok bu son değil semaya vurgunluğum
Şark Yıldızı'na âşık kimliksiz durgunluğum.
Oysa benden önce de varken Kutup Yıldızı
Kaç hüsran tanıdı gök kaç ayrılık kaç sızı?
Bildiğim kadarıyla, milyar yıldır – yaklaşık –
Dünya günün peşinde Kamer dünyaya âşık.
Yani en fazla üç gün süren fani dünyada
Her gün bir savaş emri veren cani dünyada
Cehennemin ateşi Şeytanın uykusuyken
Aşk, kirlenmiş dünyada tertemiz kalmış suyken
Suyu iç, ateşi yak; söndüğü an ölümdür
Çünkü hayat bir sahne, oyunsa tek bölümdür!
Öyle bir dünya ki bu, cehennem ateşine
Kızıldeniz'de doğmuş bir Mısır güneşine
Bulutlar secde edip gökyüzü kararırken
Tomurcuklar bahara darılıp sararırken
Asa suya hükmetti gün doğdu oyun geçti
Karanlık tövbe etti zalim Firavun geçti.
Öyle bir dünya ki bu kaç şah, kaç merdan geçti
Karıncayı nallayan Sultan Süleyman geçti.
Öyle bir dünya ki bu Kerbelâ susuz çölken
Hüseyn'imin gözyaşı kanla yoğrulmuş gölken
Ve Leyli'nin feryadı çarparken dağa taşa
Turnaların semahı ağlarken düşen yaşa
Her doğan gün zalimin hanesine kâr geçti
Ağıtların üstünden, küskün Zülfikar geçti.
Öyle bir dünya ki bu en çaresiz an geçti
Ama aşk başka şeydi sonra Pir Sultan geçti.
Ama her şeye rağmen kar yağdı boran geçti
Öyle bir dünya ki bu Nazım Hikmet Ran geçti.
Öyle bir dünya ki bu bir uçtan bir uca dek
Toprağın kudretini öğretiyorken felek
Mehter 'in sesi sustu kılıç pas tutar oldu
Yapraklar kımıldamaz bahar yas tutar oldu
Yıldızlar bir tarafa, güneş bir yana geçti
Mesnevi can bulurken, koca Mevlana geçti.
Öyle bir dünya ki bu zaman durdu an geçti
Kâinatın gördüğü, en şanlı Osman geçti.
Öyle bir dünya ki bu ne ses kaldı ne seda
Ne bir kubbemiz kaldı ne vakitsiz bir veda
Her şey düne gömüldü kırıldı Kısakürek
Yoruldu Orhan Veli maddeye döndü yürek
Bulutlar ağlar oldu yağmur yağdı sel geçti
Toprağın sadık yâri bir Aşık Veysel geçti
Öyle bir dünya ki bu kaç büyük ozan geçti
Yalnızca aşka mecbur Attila İlhan geçti.
Öyle bir dünya ki bu gerçek unutulurken
Düşünmek suç sayılıp, nefesler tutulurken
Hallacı yüzülürken kül olurken Nesimi
' Enel Hakk ' şiarıyla verdim son nefesimi.
Öyle bir dünya ki bu kim bilir kaç can geçti
Ruh bedenden ayrıldı, en büyük yalan geçti.
Öyle bir dünya ki bu yolcusuz han da biter
Kalemi hüzün kokan, Yavuz Doğan 'da biter!
Söz: Yavuz DOĞAN