Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Bankiet

Bankiet

Ja - przy małym stoliku nad wystygłą herbatą,
Oni tam za kotarą, gdzie muzyka i gwar.
Siedzę sam w pustej sali, żółte stołów lśnią blaty,
Nawet tych bez zaproszeń skusił bankietu czar.
Ktoś spóźniony przechodzi, widzi mnie i przystaje:
"Co tu robisz, jak w domu?" Ot, znajomy czy ktoś...
"Chodźże ze mną" - i idę, gdzie się bawią i grają. -
Dodatkowy cóż znaczy tam gość?
Wchodzę: stół, tłum, biel świateł, pryska nastrój ponury,
Histeryczne chichoty podchmielonych już pań!
Siadam, biorę na talerz plastry miąs, konfitury,
Parę miłych zmieniam z kimś zdań.
Nie pamiętam, czy to żenił z kimś tam ktoś się,
Czy też jakiś jubileusz być to miał -
Ja pamiętam, że na stole postawiono wielkie prosię -
Z niego każdy mięsa strzęp dla siebie rwał.
Obstawili nas kelnerzy jak opryszków,
Przy drzwiach jacyś wyfraczeni stali trzej,
Innych pięciu lało wódę oraz wino do kieliszków,
Żeby trawić nam to wszystko było lżej!
Przy mnie też stał taki jeden - całkiem blisko -
Dziką siłę mięśni czuło się pod skórą...
Choć na dźwięk każdego słowa kłaniał mi się jak mógł nisko -
Patrzył z góry. Patrzył na mnie z góry.
Północ! Śpiewy pijane, chór z pełnymi ustami,
Ja fałszuję, lecz fałsz mój zagłuszony przez ryk,
Więc poganiam tych, którzy nie śpiewają wraz z nami,
Choć prawdziwej melodii już nie śpiewa tu nikt!
Wtem coś łamie się we mnie, "Co ja robię zalany?
Trzeba wyjść stąd, uciekać!" Wstaję, krzyczę przez gwar,
Gdy na ustach swych czuję dłoń sąsiadki pijanej
I odurza mnie zapach perfum "Moskiewski czar"
Sufit w dół na mnie leci i podłoga się kiwa,
Zimny mrok pod powieki, pot perlisty na kark,
Z wewnątrz mnie dziko strumień się gorący wyrywa
I przewraca kieliszki wśród okrzyków i skarg.
Kelner - ten co za mną stał - do przodu skoczył,
Wprawnym chwytem obezwładnił moją dłoń,
Dźwignął, szarpnął, szturchnął w plecy, odprowadził na ubocze -
Tam wyrwałem się i odwróciłem doń.
Zatoczyłem się natychmiast, kiedy puścił,
Z trudem, ale utrzymałem równowagę
I wyprowadziłem cios w ten jego uniżony uśmiech
I w sprzeciwu nie cierpiącą tę rozwagę!
W tył odleciał, byli inni - doskoczyli,
W kwadrat mordę mą zaplutą skuli mi.
I za drzwi mnie w zimny miejski świt rzucili...
Piąta rano puste miasto w oczach drży!
Ja nad wódką poranną przy wyziębłym bufecie -
Oni tam się wsadzają do limuzyn i aut.
Najwyraźniej nie umiem bawić się na bankiecie
I nie dla mnie ślub, pogrzeb, jubileusz czy raut...

Banquet

Me-at a small table over cold tea,
They are there behind the Kotara, where the music and the noise.
I'm sitting alone in an empty room, yellow tables gleaming countertops,
Even those uninvited tempted banquet charm.
Someone Late comes by, sees me, and accedes.:
"What are you doing here, at home?"A friend or someone...
"Come with me" - and I go where they play and play. -
What does it mean to be a guest there?
I come in: Table, crowd, white lights, sparkle gloomy mood,
Hysterical giggles of the already underfed ladies!
I sit down, take on a plate of slices of meat, confiture,
I'm having a nice change of heart with someone.
I don't remember if he married anyone there.,
Or was it supposed to be a Jubilee? -
I remember there was a big pig on the table. -
Every piece of meat he tore for himself.
The waiters bet on us like thugs.,
At the door stood three,
The other five poured water and wine into their glasses.,
To digest it all was easier for us!
There was one near me too - quite close. -
The wild strength of the muscles was felt under the skin...
Though at the sound of every word he bowed to me as low as he could -
He was looking down. He was looking down at me.
North! Drunk singing, full-mouthed choir,
I lie, but my falsehood is drowned out by the roar,
So I persecute those who do not sing with us,
No one sings the real tune anymore.
Then something breaks in me, " What am I doing flooded?
We have to get out of here, run!"I get up, I scream through the noise,
When I feel a drunk neighbor's hand on my mouth
And I'm intoxicated by the smell of perfume "Moscow charm"
The ceiling goes down on me and the floor wobbles,
Cold darkness under the eyelids, sweat Pearl on the neck,
From inside me a wild hot stream is escaping
And overturns glasses amid shouts and complaints.
The waiter, who was standing behind me, jumped forward.,
He gripped my hand with a skillful grip.,
He pulled, yanked, poked his back, led him away. -
I got out there and turned to him.
I turned immediately when he let go,
With difficulty, but I kept my balance
And I brought out a blow in that humble smile of his
And in opposition do not suffer this prudence!
He went back, there were others-they jumped,
They'll square my entangled face.
And they threw me out the door into the cold city Dawn...
Five in the morning empty city in the eyes trembles!
Me over vodka in the morning at a cold buffet -
They get into limos and cars.
Apparently I can't play at a banquet.
And not for me a wedding, a funeral, a Jubilee or a banquet...