Текст и перевод песни Jacek Kaczmarski - Sumienie i historia

Sumienie i historia

Nieprzeliczeni ślą ubodzy duchem
Nieśmiałe modły spod nawału danin.
Snów grzechy upychają pod poduchę,
Sumienia - w depozycie na plebanii.
Względności prawd sumienni dociekacze -
Wszelkich nowinek najemcy karni
Przenoszą słowa nad granicę znaczeń,
Sumienia - prosto z pralni do kawiarni.
Ci kryształowi tak, że przezroczyści,
Oślepiający, gdy już błysną światu -
W łańcuchy zasad zakuwają myśli,
Sumienia - w sejfach na szyfry dogmatów.
To z nich się biorą tryumfalni kaprale -
Gorliwie podli, bezwstydnie potworni.
Z rozbitych luster sumień usypują szpaler,
Którym w buciorach włażą do historii.

Conscience and History

The poor in spirit offer uncounted prayers
Unspoken beneath a heavy burden of offerings.
They sweep their guilty dreams beneath the pillow
And leave their conscience in the rectory's safekeeping.
Conscientious researchers of relative truths
Loyal tenants of every newfangled notion
Push words beyond the bounds of meaning
Their consciences clean from the launderette to the coffee shop.
Those so crystalline, they're almost transparent
Blinding when they shine their light upon the world
Enchain thoughts in the fetters of principles
Their consciences locked away in safes guarded by dogmas.
From them arise the triumphant corporals
Ardent in their baseness, shamelessly monstrous.
They pave their path to history with the shattered mirrors of conscience
In whose boots they march into the annals of time.