Текст песни Kholai Khoa - Neetesh Jung Kunwar

नभन्दा भन्दै, रसाउछन् आँखा
बुझिन मैले तिम्रो हृदयको भाका
जलन किन जब तिम्रै हुन सकिन
खै के को मात, लाग्यो है म मा
रम्न पुगेछु, तिम्रो दु:खमा
दोष कसलाई दिउ, आफैलाई रोक्न सकिन
अब पछुतोको भारी जोकेर
तिम्रो कुरा पछि छोडेर, लागे म त

खोलै खोला तिरै तिर
चौतारी र भिरै भिर
मनमा छ पिरै पिर हो
भन्ने कसलाई
बलिरहनु है तिमी
पुर्णिामाको जुन झैँ
यात्रा हाम्रो यहीं नै टुङ्गेछ
कि कसो गाइने दाइ!

चाहेको तिम्लाई, हितै नै भरी
आँखाको लोभले, भैदियो मन पारी
भाग्यमानी रैछु, छाडि गैदेनौ रिसाई
पहिलो गल्ती मै हिड्द्या भए हुन्थ्यो
नभड्किन्थे म, न मुटु टुट्थ्यो
सजिलै मन झुट बोली बिताएका रात
अब पछुतोको भारी जोकेर
तेरो कुरा पछि छोडेर, लागे म त

खोलै खोला तिरै तिर
चौतारी र भिरै भिर
मनमा छ पिरै पिर हो
भन्ने कसलाई
बलिरहनु है तिमी
पुर्णिामाको जुन झैँ
यात्रा हाम्रो यहीं नै टुङ्गेछ
कि कसो गाइने दाइ!

सपनीमा आउछौ तिमी सझिएर
भन्छौ यी हात समाई
तिम्रै हु म
याद मात्र भो संगै बिताएका पल
फेरि त्यो साथ पाउन काबिल छु र
अब आफ्नो ख्याल राख्नु है तिमी
गजडीलाई कल्ले बुझ्दिने, लागे म त

खोलै खोला तिरै तिर
चौतारी र भिरै भिर
मनमा छ पिरै पिर हो
भन्ने कसलाई
बलिरहनु है तिमी
पुर्णिामाको जुन झैँ
यात्रा हाम्रो यहीं नै टुङ्गेछ
कि कसो गाइने दाइ!