Текст и перевод песни Orkhan Zeynalli - Böyük Ümidlər

Böyük Ümidlər

Doğulmaq yadımızdan çıxardığımız ilk addımdır
Necə ki, qalmır yadda ilk öpüş, ilk laylalar
Birgün qabaq yox idin, bugün isə həyatın var
Heyif olmur qoymaq şərt doğulacam, olsa qayğılar
Axmamış yaş qədər təmiz qucağda böyümək hissi
Adam qayıdıb keçmişə, yenidən böyümək istəyir
Biz axı göylərin sevən qəlblərə hədiyyəsi idik
Onların yerinə bütün xoşbəxtliklərə hə diyəsi idik
Zaman heçnəyi gizlətmir,
Zaman heçnəyi sağaltmır, zaman göstərir sənə xoşbəxtliyi o sağaltmır
Biz bəzən şəfəqləri bitişdirib edirik parıltı
Bəzənsə parçalanan qaya arasında son qırıntı
Gözünü yum qorxma birazdan bitəcək səslər
Küsmə taleyindən o heçnəyi etmir qəsdən
Azalacaq səslər, azalacaq səslər
Valideyn səsi azaldıqca azalacaq səslər
Dizimi qucaqlayıb dinlədim o səsləri
Gözümü bağlayıb dinlədim o səsləri
Yastıqlar gizlədəndə o səsləri
Valideyn davaları dəriyə hopmuş yaralar kimidir
Ağrılar qalsa da keçmişdə nəticə göz önündədir
Bu günün ən uzaq vaxtlardan, yapışacaq ayaqlardan
Bu sevgili deyil, dərd verəndə deyəsən səhv özümdədir
Seçim olmur heçkim də kimsə doğulur çirk içində
Kimsə nazir ailəsində var-dövlət, mülk içində
Kimsə son anda abort etməyən tək anayla
Kimsə sevgi ocağında həyatı bənzəyir bəlkə nağıla
Analar var qalıb baş-başa yadigar baş daşıyla
Ömründən kəsib böyütdüyü övlad əvəz olunur baş daşıyla
Uşaqlar var valideyn əvəzi böyüyüb qardaşıyla
Doğmalaşıb artıq soyuq küçədəki hər daşıyla
Gecədən qalma yaşıyla səhər məktəbə getmək
Çətin idi özgələrdən qayğı tələb etmək
Çətin idi xoşbəxtlərin arasında qarışıb azmaq
Çətin idi "mənim ailəm" mövzusunda inşa yazmaq
Dizimi qucaqlayıb dinlədim o səsləri
Gözümü bağlayıb dinlədim o səsləri
Yastıqlar gizlədəndə o səsləri
Gələcək nəsillərə böyük nifrət bəsləyir

Большие надежды

Рождение – первый шаг, который мы забываем,
Как первый поцелуй, как первые колыбельные.
Вчера тебя не было, а сегодня у тебя есть жизнь,
Жаль, нельзя поставить условие родиться, если есть заботы.
Чувство расти в чистых объятиях, как не пролитая слеза,
Хочется вернуться в прошлое и вырасти заново.
Мы ведь были даром небес любящим сердцам,
Мы должны были говорить "да" всему счастью вместо них.
Время ничего не скрывает,
Время ничего не лечит, время показывает тебе счастье, оно его не лечит.
Мы иногда соединяем рассветы в сияние,
Иногда же мы – последний осколок между раскалывающихся скал.
Закрой глаза, не бойся, скоро звуки исчезнут,
Не злись на судьбу, она ничего не делает нарочно.
Звуки стихнут, звуки стихнут,
Голос родителей стихнет, и звуки стихнут.
Обняв колени, я слушал эти звуки,
Закрыв глаза, я слушал эти звуки,
Когда подушки скрывали эти звуки,
Родительские ссоры – как раны, пропитавшие кожу,
Боль остается в прошлом, но результат налицо.
Сегодняшний день – из самых далеких времен, прилипнет к ногам,
Это не любимая, когда она причиняет боль, кажется, ошибка во мне.
Выбора нет ни у кого, кто-то рождается в грязи,
Кто-то в семье министра, в богатстве и собственности,
Кто-то с матерью-одиночкой, которую не сделали аборт в последний момент,
Кто-то в очаге любви, жизнь похожа, возможно, на сказку.
Есть матери, оставшиеся один на один с надгробным камнем,
Ребенок, которого она вырастила, отдав часть своей жизни, заменяется надгробным камнем.
Есть дети, которые выросли с братом вместо родителей,
Сроднившись с каждым камнем на холодной улице.
Идти в школу утром со слезами, оставшимися с ночи,
Было трудно просить заботы у других,
Было трудно затеряться среди счастливых,
Было трудно писать сочинение на тему "Моя семья".
Обняв колени, я слушал эти звуки,
Закрыв глаза, я слушал эти звуки,
Когда подушки скрывали эти звуки,
Питает большую ненависть к будущим поколениям.