Текст и перевод песни PRoMete feat. Anar Nağılbaz - Qəribə Vaxtlar

Qəribə Vaxtlar

Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən
Onlar şüuraltına çökmüş şəkillər...
Bəzən illər lazım olur bir ideyanı tamamlamaqçün
Amma hər gün oturub bir şey qaralamaqçün
Ətrafda səbəblər çox. Həyat tələblər çox
Yaşlanırıq – sevinc əvəzi gərilir əsəblər çox
Kim deyir ki, "yaşlı olur müdriklər", yox!
Tanıdığım cavanlar da var:
Uşaqlığımın qəhrəmanı Anar
Fikirləriylə formalaşırdı cavanlar, vaxt var idi
Qəribə vaxtlar idi, axşamlar həyətə düşərdi hamı
Xəbərləri bölüşməkçün
Az qalıb surroqata dönüşməkçün
İnsanlar çox dəyişib. Bu pisdir, yoxsa yaxşı?
Hərənin öz baxışı
Fərqli baxışların səbəbkarı həyat naxışı
Kimdəsə cütdür maşın
Kiminsə yox balışı
Kimsə sevir yağışı...

Kiminsə birdir həyata gəlişiylə alışı
Kimdəsə çoxdur yaxşı, kimdəsə yoxdur yaxşı
Kimə qurmaq, kimisinə də soxasoxdur yaxşı
Hərənin öz baxışı, hərənin öz naxışı
Bir də vaxt var idi, yaxşı vaxtlar idi
Yolumuz işıqlı, ətrafımız dostlar idi
Enerji çox, sual çox, işimiz aşkar idi
Elə fikirləri formalaşdıran insanlar idi
Bizə dövrümüz deyildi qeyri-adi
Adi gəlirdi bizə əhvalatı, hərəyə bir qaraltı
Hərənin öz saatı, çatırdı imkanatı
Kiçik bir dövlətin insanlarının böyük həyatı
Böyükdü sualları, böyükdü duaları
Kiçikdi böyük dövlətlərlə dostluq xəyalları
Ölüb gedir ərlər, yüz il eyni xəbərlər, fərqli ifa eyni əsərlər...
Əslində kiminsə yüz il əvvəl yazdığı sətri, deyirik bu gün fərqli
Budur bizim dövr. Bilinmir hələ tarixdə necə edəcək izim dövr
Hmm, dostum Mete, ötür siqareti
Bəlkə sadəcə bir flashcard-ıq biz, xəbər ötürücü...
Bəlkə xatirələrimizin gücüdür, sözlərin gücü...
Həyata maraq edən biri var idi – mənəm o
Ətrafı xanımlar, dostlar idi – mənəm o
Bu gün bəzi ölüb, bəzi başqa-başqa diyarda
Bəzi başqa-başqa fikir, başqa-başqa xəyalda
Dəyişir həyat, qəbulum dəyişir
Qovluqlar yeni, fikirlər, şablon dəyişir
Gözəllər gözəlləşdikcə abrım dəyişir
Üsullar köhnə üsuldur, sabun dəyişir
Nə yaxşı var ritm, bu gün səninlə dedim
Təbiətdən törəndik, yenə ruh təbiətin
Cəmiyyətə qaynayıb qarışmalı, alışmalı
Keçmişi unutmayıb, bu gününlə barışmalı
Ya da fikirlərini paylaşıb, bir toplaşmalı
Yeni bir məna üçün qırışmalı, savaşmalı...
Gözlərimiz yol çəkir, axır axın-axın fikir
Başqadır fəlsəfəsi – insanlar birdir...

İnsanlar birdir və insanlar bilmir
İnsanlar bildiyi həqiqətləri dinmir
Bəlkə bildiklərmizi biz paylayaq, hamı bilsin?!
Bəlkə də bu ən böyük tilsimdir ki,
Kimsə edib bizi dilimizə təslim
Bu bir tərslik
Və bu barədə yoxdur heç bir ədəbiyyat, heç bir dərslik
Həyatımızı bürümüş sərt bir nəhslik
Niyə üzümüzə qırışlarla birgə qonur səssizlik?!
Kimsəsizlik, tənhalıq
Darıxmaq hissinin özü üçün darıxmaq
Suallar burulğanında vurnuxmaq
Hər şeyin yaxşı olacağı barədə inam hissi uzaqlarda
Artıq əvvəlki tək sevinc vermir uşaqlar da
Daha yumuşaq, daha həzin musiqilər qulaqlarda
Daha axmır göz yaşı da yanaqlardan
İçəriyə yol tapıblar, ümidlərə yem olublar
Ümidlərsə hələ də sağdır
Yaşsa sayır əksimizə
Güzgülərdə yadlaşırıq əksimizə
Artıq varan da yox fərqimizə
Nəzərlərdə yox oluruq
Özümüzə dost oluruq
Mümkünsüz hadisələr baş verirlər
Itirilməz insanlar baş daşına çevrilirlər
Ömür nədir?
Fikirlərin qoynunda səfərlər
Fikirlər – onlar heç vaxt gəlmir qəfildən

Strange Times

Thoughts – they never come suddenly
They are images embedded in the subconscious...
Sometimes it takes years to complete an idea
But to sit and scribble something every day
There are many reasons around. Life has many demands
We age – instead of joy, nerves get tense
Who says that "wise men become old", no!
I also know young people:
The hero of my childhood, Anar
Young people were shaped by his thoughts, there was a time
Those were strange times, everyone would go out into the yard in the evenings
To share the news
Almost to turn into a surrogate
People have changed a lot. Is this bad or good?
Everyone has their own view
The cause of different views is the pattern of life
Some have a pair of cars
Some don't have a pillow
Someone loves the rain...

For some, birth and burning are one
Some have a lot of good, some have no good
For some to build, for others to destroy is good
Everyone has their own view, everyone has their own pattern
There was a time, good times
Our path was bright, we were surrounded by friends
Lots of energy, lots of questions, our work was clear
There were people who shaped those very thoughts
Our time wasn't extraordinary
The story seemed ordinary to us, a darkness for everyone
Everyone has their own clock, their possibilities were enough
The big life of the people of a small state
Their questions are big, their prayers are big
Small are the dreams of friendship with big states
Husbands are dying, the same news for a hundred years, different performances of the same works...
In fact, the line someone wrote a hundred years ago, we say is different today
This is our time. It is not yet known how my time will leave a mark in history
Hmm, my friend Mete, pass the cigarette
Maybe we're just a flashcard, a news transmitter...
Maybe it's the power of our memories, the power of words...
There was someone who was interested in life – that's me
There were ladies, friends around – that's me
Today some are dead, some are in different lands
Some with different thoughts, different dreams
Life changes, my acceptance changes
Folders are new, thoughts, templates are changing
As beauties become more beautiful, my reputation changes
The methods are old methods, the soap changes
It's good that there's rhythm, I said with you today
We were born from nature, the spirit is still nature's
We must boil and mingle with society, we must get used to it
Without forgetting the past, we must make peace with today
Or share your thoughts and gather
Wrinkle and fight for a new meaning...
Our eyes draw a path, finally thoughts flow
The philosophy is different – people are one...

People are one and people don't know
People don't listen to the truths they know
Maybe we should share what we know, let everyone know?!
Maybe this is the biggest magic trick,
Someone has made us surrender to our language
This is a perversity
And there is no literature about this, no textbook
A harsh misfortune that has enveloped our lives
Why does silence settle on our faces along with wrinkles?!
Loneliness, solitude
Missing the feeling of missing itself
Tossing and turning in a whirlwind of questions
The feeling of confidence that everything will be fine is far away
Children don't bring the same joy anymore
Softer, more gentle music in the ears
No more tears flowing down cheeks
They have found their way inside, becoming food for hopes
But hopes are still alive
If they live, they count our reflection
We become estranged from our reflection in the mirrors
There is no longer any difference
We disappear in the eyes
We become friends with ourselves
Impossible things happen
Irreplaceable people turn to headstones
What is life?
Journeys in the bosom of thoughts
Thoughts – they never come suddenly