Текст и перевод песни PRoMete feat. Cəmilə Əhmədzadə - Bəs Indi

Bəs Indi

Bu soyquluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm
Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?
Əllərin dondurur üzümə toxunma uzaqda dur,
Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

Təcrübə sevgidə yaramır heç bir işə
Sevgi oyunlarında yer yox vərdişə
Hər dəfə eyni halqaları fırlanmalı olursan
Və oyundan çıxırsan əgər yorulsan
Burulğan olur ancaq hər şeyin əvvəlində
Həvəslənirsən qeydlər eliyirsən dəftərində
Sənə bağışlanır səhvlərin də
Sevinirsən ki sevilirsən səhvlərinlə belə
Amma hər şey dəyişir həftələrlə
Günlərlə saniyələrlə
Həyat dolmağa başlayır maneələrlə
İçində baş verən şübhələrlə oyanırsan gecələr
Anlaya bilmirsən nə bu qarışıq hadisələr
Qapanırsan, hər şeydən sən soyuyursan
Kənardan izləyərək anlamağa qoyulursan
Ya cəhənnəm istisində yanaraq kül olursan
Ya da soyuqdan iliklərinə qədər donursan

Bu soyquluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm
Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?
Əllərin dondurur üzümə toxunma uzaqda dur,
Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

Küsmək barışmaq, bu bəzəyidi sevginin,
Amma əgər hər küsəndə dəyişmirsə sevgilin
Sən sevmək nədir bilirsənsə arifsən onda
Bilirsən dərin batan tikanı var hər gülün
Hər bir günün dəyəri də başqadır sən sevəndə
Sanki bütün dünya gülür bunu sən istəyəndə
Fəsillərdən nə olur olsun heç bir fərqi yox
Sənə xətər gəlmir soyuqdan istidən də
Son söz bil heç vaxt deyil sənin son söz,
Sən ancaq deyərək korlaya bilərsən ön söz
Kin yığmaq, başına cin vurmaq özündən çıxmaq
Axmaqlıq sən heç nəsən sevgidə dözümsüz
Nə qədər dözümün var ondan çox dözəcəksən,
Elə bilmə ayrıldın daha tənha üzəcəksən
Əgər daddınsa bircə dəfə dadını
Adını çəkib gözünü yumub sora köçəcəksən

Bu soyquluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm
Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?
Əllərin dondurur üzümə toxunma uzaqda dur,
Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

А теперь

Этот холод пробирает до костей, я замерзаю, замерзаю
Эта тишина оглушает, ты был, а теперь где?
Твои руки леденят, не прикасайся к моему лицу, стой в стороне,
Не появляйся на моем пути, с меня хватит

Опыт в любви ни к чему не приводит
В играх любви нет места привычке
Каждый раз ты вынужден вращаться в одном и том же круге
И выходишь из игры, если устаешь
Все как вихрь в самом начале
Ты воодушевлен, делаешь заметки в своей тетради
Тебе прощаются твои ошибки
Ты радуешься, что тебя любят даже с твоими ошибками
Но все меняется неделями
Днями, секундами
Жизнь начинает наполняться препятствиями
Ты просыпаешься ночами с сомнениями внутри
Ты не можешь понять, что это за запутанные события
Ты закрываешься, ты охладеваешь ко всему
Начинаешь понимать, наблюдая со стороны
Или сгораешь в адском пламени, превращаясь в пепел
Или замерзаешь до мозга костей от холода

Этот холод пробирает до костей, я замерзаю, замерзаю
Эта тишина оглушает, ты был, а теперь где?
Твои руки леденят, не прикасайся к моему лицу, стой в стороне,
Не появляйся на моем пути, с меня хватит

Ссориться и мириться - это украшение любви,
Но если твой возлюбленный не меняется после каждой ссоры
Если ты знаешь, что такое любить, ты мудр
Ты знаешь, что у каждой розы есть острый шип
Каждый день имеет свою ценность, когда ты любишь
Весь мир словно улыбается, когда ты этого хочешь
Неважно, какое время года, никакой разницы
Тебе не страшен ни холод, ни жара
Последнее слово никогда не бывает твоим последним словом,
Ты можешь только испортить предисловие, сказав его
Копить злобу, сходить с ума, терять самообладание
Глупость, ты ничто в любви, ты нетерпелив
Ты будешь терпеть больше, чем можешь вытерпеть,
Не думай, что расставшись, ты будешь страдать в одиночестве
Если ты хоть раз попробовал вкус,
Ты произнесешь имя, закроешь глаза и уйдешь

Этот холод пробирает до костей, я замерзаю, замерзаю
Эта тишина оглушает, ты был, а теперь где?
Твои руки леденят, не прикасайся к моему лицу, стой в стороне,
Не появляйся на моем пути, с меня хватит