Текст и перевод песни PRoMete feat. L-Mir - Son Bahar

Son Bahar

Yağırsa qar narın,
Əsirsə külək, hələ bu
Demək deyil ki, baharım
Yaşayır sonunu.

Bakı, 2011, noyabr.
Bu qış hər ilkindən daha tez qar yağır.
Pəncərələrdən kim baxırsa,
Üzündən gülüş axır.
"Biz hələ deyilik qışa hazır"
Deyən yaşlılar da bu qarda qəribə bir ümid
Tapır.
Mənim ilhamım isə yaşayır hələ bahar.
Qış döysə də qapı,
Əsl vaxtıdır yatmağın yataqda qucaqlayıb
Kitabı.
Mənim mürgülü Bakım,
Necə fərqlidir sənin hər bir sabahın.
Bir səhər qar dolu hər tərəf,
Bir səhər isə Gün səmada,
Mən piyada bu küçələrini çox gəzdim,
Hər küçədə var izim (var izim).

Yağırsa qar narın,
Əsirsə külək, hələ bu
Demək deyil ki, baharım
Yaşayır sonunu.

Bəlkə də Bakıda qış soyuq keçir hər il,
Amma nəfəsdən gələn buxar buna deyil dəlil.
Əgər həll edirsə çox şeyi uzun qollar,
Şəhərə qar yağmasa da olar.
İçimdəki hava stereotiplərdən kənar.
Sinoptiklər bu dəfə də deyəsən yanıldı.
Məndə hələ də düzgün getməyən nələrsə var.
Səndə bəs ürəkdən sevmək neçə dəfədən
Alındı?
Gözləmə otağı, taksi, gözəllik salonu,
Bu soyuqda tək qalanda yada sal onu,
Üzündə təbəssüm, fikrin adsız barmaqdadır,
Səhvin onun kimi birisini axtarmaqdadır.
Deyirlər, bir dəfə səhv edən, ikincidə yanılmaz.
Həyatsa hər şeyin əksini göstərən yaramaz.
Bəlkə də Bakıda qış soyuq keçir hər il,
Ancaq diqqətdən kənar qalır ən vacib amil.

Yağırsa qar narın,
Əsirsə külək, hələ bu
Demək deyil ki, baharım
Yaşayır sonunu.

Əhvalın sürüşkən olanda hardan
Biləsən nə gözləyəsən bu havadan?
Sənə isti görünə bilər qar da
Evdəki soyuqluq götürülsə aradan.
Səbəbi özün tap ki, günəş çıxsın,
İsidən kəlmələr dilinə yatsın.
Hər şey yaxşıdır, artıq hirslənmirəm.
Sən yat, mən hələ ki istəmirəm.

Yağırsa qar narın,
Əsirsə külək, hələ bu
Demək deyil ki, baharım
Yaşayır sonunu.

Dernier printemps

Même si la neige tombe doucement,
Et que le vent souffle fort, ce n'est pas encore
La fin de mon printemps,
Il vit encore.

Bakou, 2011, novembre.
Cet hiver, la neige est tombée plus tôt que d'habitude.
Tous ceux qui regardent par les fenêtres,
Ont un sourire sur le visage.
« Nous ne sommes pas encore prêts pour l'hiver »,
Disent les personnes âgées, mais même dans cette neige, ils trouvent un étrange espoir
Ils y croient.
Mon inspiration, elle, vit encore au printemps.
Même si l'hiver frappe à la porte,
C'est le bon moment pour dormir dans son lit, en serrant dans ses bras
Un livre.
Mon Bakou endormi,
Chaque matin est différent pour toi.
Un matin, la neige recouvre tout,
Un autre, le soleil brille dans le ciel,
J'ai beaucoup marché dans tes rues,
Mes traces sont partout (mes traces sont partout).

Même si la neige tombe doucement,
Et que le vent souffle fort, ce n'est pas encore
La fin de mon printemps,
Il vit encore.

Peut-être que l'hiver est froid à Bakou chaque année,
Mais la vapeur qui sort de notre souffle n'est pas une preuve.
Si les longs manteaux résolvent beaucoup de choses,
La neige peut ne pas tomber sur la ville.
L'air qui est en moi est au-delà des stéréotypes.
Les prévisionnistes météorologiques se sont encore trompés.
J'ai encore des choses qui ne vont pas.
Combien de fois as-tu appris à aimer sincèrement ?
Combien de fois?
Salle d'attente, taxi, salon de beauté,
Quand tu es seule dans ce froid, souviens-toi de lui,
Un sourire sur son visage, sa pensée est sur un doigt sans nom,
Il recherche quelqu'un comme lui.
On dit qu'une fois qu'on se trompe, on ne se trompe plus.
Mais la vie est une espiègle qui montre l'inverse de tout.
Peut-être que l'hiver est froid à Bakou chaque année,
Mais le facteur le plus important reste inaperçu.

Même si la neige tombe doucement,
Et que le vent souffle fort, ce n'est pas encore
La fin de mon printemps,
Il vit encore.

Quand ton humeur est changeante, d'où
Peux-tu savoir ce que tu attends de ce temps ?
La neige peut te sembler chaude
Si le froid de la maison est éliminé.
Trouve la raison pour que le soleil se lève,
Que les mots chauds se déposent sur ta langue.
Tout va bien, je ne suis plus en colère.
Dors, moi, pour le moment, je ne veux pas.

Même si la neige tombe doucement,
Et que le vent souffle fort, ce n'est pas encore
La fin de mon printemps,
Il vit encore.