Текст и перевод песни PRoMete - Sonu Görünməyən Yol

Sonu Görünməyən Yol

Hər sətir sanki bahalı bir almaz
İçimin dərinliklərindən yazıram almost
Kick snare, hi-hat, bir də bass
Bəs edir ki, mən yazım sətir və yazım səs
Amma bəs eləmir hərdən bir bitki
Qarşısı alınsın hansısa itki
Bu istedaddır, vərdiş yoxsa vergi
Kim bilir ki, ki, ki, kim bilir ki,
Qara-qura vərəqləri toplasam yataq otaqımdan
Metenin səsi əskik olmaz qulağından
Bu mahnıların hərəsi bir uşağım
Mən tez-tez ata oluram
İlham pəriləri sevgililərim
Sətirlərin izləri həyatlarda dərin
Qayda-qanunlar maneələrdi
Amma çoxdan aşmışam bu çəpəri

Həyat yoldur sonu görünməyən
Gedirəm mən üstündə sürətlə
De, kim var ki, əvəz edilməyən
Sadəcə addımla diqqətlə

Həyat yoldur sonu görünməyən
Gedirəm mən üstündə sürətlə
De, kim var ki, əvəz edilməyən
Sadəcə addımla diqqətlə

Neçə-neçə vərəqi qələmin diyircəyinə
Poligon elədim, səsim əsmədi
Nə canlı, nə də monoton tonumu dinləmiyib hələ heç kim
İlhamım elə həyatın özüdü
Onu gətirmir nə otlar, nə də ki, içki
Və o kəs ki, deyir ki, Mete indi bitirəcək sürəti
Qoy dinləsin gözünü açıb, üzünü aşağı əyəcəyi şiddəti

Səhnə darıxmır, əgər mən onda
Kütlə darıxmır, əgər mən onla
Əllər havadadı, yellənir sağa-sola
Səhnədə Mete, mən hegemonam

Səhnə darıxmır, əgər mən onda
Kütlə darıxmır, əgər mən onla
Əllər havadadı, yellənir...
Səhnədə Mete, mən hegemonam

Həyat yoldur sonu görünməyən
Gedirəm mən üstündə sürətlə
De, kim var ki, əvəz edilməyən
Sadəcə addımla diqqətlə

Həyat yoldur sonu görünməyən
Gedirəm mən üstündə sürətlə
De, kim var ki, əvəz edilməyən
Sadəcə addımla diqqətlə

Дорога без конца

Каждая строка словно дорогой алмаз,
Из глубины души пишу almost,
Kick snare, hi-hat, и бас,
Мне достаточно писать строки и записывать звук,
Но иногда мне мало одной лишь травы,
Чтобы предотвратить какую-то утрату,
Это талант, привычка или же налог?
Кто знает, кто, кто, кто знает,
Если соберу черно-белые листы из спальни,
Звук Мете не исчезнет из твоих ушей,
Каждая из этих песен – мой ребенок,
Я часто становлюсь отцом,
Музы вдохновения – мои возлюбленные,
Следы строк глубоки в жизнях,
Правила и законы – преграды,
Но я давно перепрыгнул этот забор.

Жизнь – дорога без конца,
Иду я по ней стремительно,
Скажи, кто незаменим?
Просто ступай осторожно.

Жизнь – дорога без конца,
Иду я по ней стремительно,
Скажи, кто незаменим?
Просто ступай осторожно.

Сколько листов в колесико ручки,
Превратил в полигон, мой голос не утих,
Ни живого, ни монотонного тона моего еще никто не слышал,
Мое вдохновение – сама жизнь,
Его не приносят ни травы, ни алкоголь,
И тот, кто говорит, что Мете сейчас сбавит скорость,
Пусть послушает, раскрыв глаза, мощь, от которой придется опустить голову.

Сцене не скучно, если я на ней,
Толпе не скучно, если я с ней,
Руки в воздухе, качаются из стороны в сторону,
На сцене Мете, я – гегемон.

Сцене не скучно, если я на ней,
Толпе не скучно, если я с ней,
Руки в воздухе, качаются...
На сцене Мете, я – гегемон.

Жизнь – дорога без конца,
Иду я по ней стремительно,
Скажи, кто незаменим?
Просто ступай осторожно.

Жизнь – дорога без конца,
Иду я по ней стремительно,
Скажи, кто незаменим?
Просто ступай осторожно.