Текст песни Söz Ver - Sancak

Sanki kim benim umrumda
Sen dışında bütün dünya yansın
Beni öldürmen lazım
Soğumuşken sancım
En başından bile bile
Sana dönmem lazım
Ellerini çek üzerimden
Nefretine muhtacım
Her şeyimi aldın içinden
Bu küçük dünyamın
Umarım bu nefretle ölmem
Ona da benim gibi sarılacağına söz ver
Bi′kaç parçam kaldı kırılmayan
O yüzden bi' gün yine gelip beni uçurumlardan bırakacağına söz ver
Sanki kim benim umrumda
Sen dışında bütün dünya yansın
Uyuttun bi′ de omuzunda
Öldürdün beni uykumda, yandım
Gelip beni bulsunlar
Kalbimin kör kuyusunda kayıbım
Alıp beni koynundan
Yokluğunla sınasın yine Tanrı'm
Beni unutman lazım
Kabuklarımı açma diye, aynı yarayı deşme diye
Bu yarayı kesip atmam için bana bi' umut lazım
Bunu bilip de mutlu olma diye seni unutmam lazım
Rahat mı yaslandığın omuz?
Bi′ gün aklına gelirse eğer onun omuzunda kokum
Ondan uzak dur, onu da benim yerime koyup gelme
Benden uzak dur ya da gel inandır ve sonra tuzak kur
Umarım bu nefretle ölmem
Ona da benim gibi sarılacağına söz ver
Bi′kaç parçam kaldı kırılmayan
O yüzden bi' gün yine gelip beni uçurumlardan bırakacağına söz ver
Sanki kim benim umrumda
Sen dışında bütün dünya yansın
Uyuttun bi′ de omuzunda
Öldürdün beni uykumda, yandım
Gelip beni bulsunlar
Kalbimin kör kuyusunda kayıbım
Alıp beni koynundan
Yokluğunla sınasın yine Tanrı'm
Sanki kim benim umrumda
Sen dışında bütün dünya yansın
Uyuttun bi′ de omuzunda
Öldürdün beni uykumda, yandım
Gelip beni bulsunlar
Kalbimin kör kuyusunda kayıbım
Alıp beni koynundan
Yokluğunla sınasın yine Tanrı'm