Текст и перевод песни Skálmöld - Skotta

Skotta

Skotta niður skarð
Skautar yfir barð
Illit í hyggju hefur
Heimafólkið sefur

Daginn áður dafnaði friður
En dó svo á einni nóttu
Mildur þeyrinn á midnætti
Var orðinn mannskaðaveður á óttu

Vorið flúði vinda að handan
Og varga af öðrum heimi
Draugagangur i dalverpinu
Nú er dauðinn sjálfur á sveimi

Nú er dauðinn sjálfur á sveimi

Frost, þú mátt festa þinn
Fjötur við húsvegginn
Kynngi min kælir þil
Kæfandi ljós og yl

Skotta finnur skjól
Skriður yfir hól
Hallar sér í holu
Herðir frost með golu

Skotta húkir skammt fyrir ofan
Er skundar hann niður datinn
Blæs í frostið, blóðar á siðu
Hann er beygður maður og kvalinn

Gegnum litla glufu á veggnum
Hún gægist inn úr snænum
Draugur leikur við dreng og stúlku
Nú er dauðinn sjálfur á bænum

Nú er dauðinn sjálfur á bænum

Frost, þú mátt festa þinn
Fjötur við langeldinn
Kynngi min kæfir glóð
Krókna þá menn og fljöð

Ber hann þreyttur bál i kotið
Bæjargöngin gengur köld
Þróttur horfinn, þrekið brotið
Þetta eru málagjöld

Hlýnar mér er halir falla
Hatur nærir draugaþý
Heyrist Skottu kjaftur kalla:
"Kveikir þú upp eld á ný?"

Skotta
Skotta

Skotta

The Skotta descends a rugged pass
Over frozen ground, he does harass
Dark thoughts fester in his mind
As the locals slumber, they shall find

The day before, peace did reign
But now it's gone, a sudden pain
The gentle breeze at midnight's chime
Transformed to a harsh, deadly time

Spring's winds have brought an evil hand
And wolves from some infernal land
A ghostly march through the misty plain
Now death itself roams the domain

Now death itself roams the domain

Frost, you may fasten your icy grip
Upon the walls of this humble strip
My kin, it chills me to the core
With its cold embrace and icy roar

The Skotta finds a meager hold
As he crawls across the frozen wold
Seeks shelter in a hollowed cave
Enduring frost, a soul to save

The Skotta crouches just above
As he lets his weary body shove
Blowing frost, his side now torn
A broken man, by anguish worn

Through a little window in the wall
She watches from the snowy squall
A wraith torments a boy and girl
As death itself invades their world

Now death itself invades their world

Frost, you may bind your icy chain
Upon the hearth of this lonely plain
My kin, it smothers the dying ember
And feasts upon their hopes, remember

Wearily, he carries fire to the hut
Through frozen streets, where shadows strut
Strength has waned, his spirit low
The price of battles, he must know

Warmth returns as warriors fall
Hatred fuels the deathly thrall
I hear the Skotta's voice implore:
"Will you kindle the fire once more?"

Skotta
Skotta