Текст песни Ortaya Karışık - Stabil

En farklı sandıkların bile sıradanlardan
Daha da sıradan olabiliyo′ değil mi? Aynı fikirdeyiz

İnsan ölür, ceset çürür, cehenneme bi' yol görünür
Gider, gelir benim kafam; çözemezsin kördüğümü
Penceremiz farklı; benim tahta, senin plastik
Çocukluğum sokaktaydı, göremezsin gördüğümü

Belki biraz vicdan olur hayatımın sonlarında
Yiğit nefse yenik düşer, yatar kahpe kollarına da
Her sabah güneş gibidir gözüm görür yanlışı
Çiçeği dalında sevdim ve gül dökemem yollarına

Parayla yontulan kişiliklerle savaştım ben
Sokakta eser dahi kalmadı hiç korkudan
Hiç kanmadım oyununa lan ne hâliniz varsa görün
Kadın girdi koynuma, günahım boynuma

Yürek bölünmüştü, hürriyet kanıyor
Ruh bedenden ayrılıyor bu vicdan yolunda öldü
Dengesizliğin daniskası! Çekil yolumdan
Biz hayatı siyah, gri, kahverengi gördük

Gram kadar sevmiyorum, nefret ediyorum diyen de
İki gün önce bilir yatakta altımda inlemeyi
Pezevenkler, orospular; böyle şehrin amına koyim
Sikimde değil, istiyorsanız hiçbiriniz dinlemeyin

İki günlük hayatında ün peşinde koşan doldu
Bi′ kafede elleriyle bölüştüler pastaları
Bu şehirde evlenecek kız mı arıyo'sun bilader?
Yıllardır buradayım bi' namuslu karıya rastlamadım

Kapat gözlerini bak; huzur, sıcak, yat ve uyu
Rüyaların kabus olacak uyanamıy′can artık uyu
Karanlıkta çığlık atan rüzgarın sesiyle uyu
O rüzgar bi′ fırtınadır, uyanamazsın artık uyu

Yeraltında dönen muhabbetlerin tam ortasında
Kaldığımda "Neredeyim?" dedim. Dedi ki: "Evindesin kardeşim"
Sen busun sokakların tecrübesini taşıyacaksın
Ekranına, vardırıcan rap tadına

Bi' anlamda nefes almak...
Nefesi verirken de gerçekleri söylemektir hayatım
Sokağın rutubetini, rütbelerini andım olsun anlatıcam
Bu nefesi boşuna harcamıycam

Biliyo′m bağırsam da anlamıycan aptal
O rapçiler: Şakir, Sta: Pir Sultan Abdal
Sakin olmak zorlaşırsa bi' gün
Tutun bileklerimi yazdırmayın asla, Tanrı yasta!

Toprak suya muhtaç değil mi?
Fidansa güneşi özlemekle geçirmişti geceyi, göğüs gerdi rüzgara
Sen elinle toprağa bile dokunmamışsın arkadaşım
Karanlıkta insanoğlu meydan okudu hüsrana
(Benimle konuşmadan önce ağzını yıkasın)