Lyrics Komplexiko - Bloody Hawk

Γεννήθηκα στην άκρη ενός λευκού κρεβατιου
στην ακρη της πόρτας μεγάλωσα στην
άκρη μίας πόλης

στην άκρη της χώρας, παιδί της κατηφόρας
και είναι οξύμωρο πολύ που από την άκρη
κατέληξα εδώ στο κέντρο της σκηνής
παραπονέθηκε η δασκάλα στη μάνα μου, λέει
"δεν ξέρει καν να κρατάει το μολύβι, τι θα κάνετε?"
και εκείνη κάθισε και μου έμαθε ένα-ένα αύτα
τα γράμματα που αδιαφορώ για το αν
καταλάβετε
Ήμουν παιδί του κενού
το ψαλίδι μου έκοβε χαρτιά και τα ' κανε κάστρα
με προστάτευαν από την φωτιά και τους
εκάστοτε εχθρούς που φυλάκιζαν την πριγκίπισα με μάγια και κάπνους
θυμάμαι απόγευμα τα επώδυνα σκασμένες μπάλες με ματαμενα γονατα
γαμώ όσους λένε πως οι άντρες δεν κλαίνε
φωνάζοντας "είμαι παίδι" με μάτια πρησμένα και κόκκινα
Από την γωνιά της γειτονιάς σε κοιτούσα
μικρό κορίτσι να γελούσανε τα μάτια σου δεν θέλανε
Αδιαφορία και έρωτες πλατωνικής
σχεδόν δεν ήξερα ποιές είναι και σίγουρα
δεν με ξέρανε, χρόνια μετά είναι τόσο
αστείο
πως παρατηρεί τον κόσμο το παιδίκο
μου κρανείο το σχολίκο μου θρανείο
δεν με κατάλαβε φίλε
για αυτό χάραξα πάνω του πως δεν
ξέρω ποιος είμαι
δεν ξερώ ποιος ειμαι
αλλη μια μερα με αναζητω
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το ονομά μου θυμήθω και σου το πω
είπα δεν ξέρω ποιος είμαι
άλλη μια μέρα με αναζητώ
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το όνομα μου θυμηθώ
Γεννήθηκα στην άκρη ενός λευκού δωματίου
και με παρατηρούσες πάντα με την άκρη του
ματιού σου δεν με ξέχασες
για σένα φύλαξα τα πιο μεγάλα μάτια μου
να βλέπεις κάθε σπιθαμή του πόσο πολύ μου
έλειψες
παραπονέθηκε η δασκάλα στην μάνα, λέει
"δεν ξέρει καν να κρατά το μολύβι, τι θα
κάνετε?"Περήφανος, 15 χρόνια μετά
η μαμά κατάλαβε πως τώρα το μολυβι μου δεν
πιάνετε
είμαι παιδί του κένου
το παιχνίδι μου με τα χαρτιά που γίνανε κάστρα
μου δωσε όχυρα με γραμματα και στιχους γεματα
μεγαλωμενος και ζεστος μεσα σε κρυα στοιχακια
και ειμαστε μονοι ακομα
μα ο κοσμος με λατρευει τωρα
παρολα αυτα εχω ακομα απο μενα παρα πολλα
παραπωνα, ειμαι κατι παραπανω απο το να ζηταω ταληρα απο την μανα μου και μουρη να
πουλαω στο 12χρονα, ανοιγω την ντουλαπα να
με κρινετε ανεβαινω σε αυτη την σκηνη και
ανοιγομαι. Οι μαθητες μετα απο μενα στο σχολειο
μου βρηκανε το θρανειο και μου γραψαν
πανω "φθειρομαι"
και οσα φοβηθηκες χθες
αποψε πεθαναν αστεια σαν τις πρωτες μου ελπιδες μα ακόμα το χαρτι μου
χτίζει ασπίδες
για αυτο χαραξα πανω του
πως δεν ξερω ποιος ειμαι
δεν ξερω ποιος ειμαι
αλλη μια μερα με αναζητω
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το ονομά μου θυμήθω και σου το πω
είπα δεν ξέρω ποιος είμαι
άλλη μια μέρα με αναζητώ
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το όνομα μου θυμηθώ
Ποτε δεν με πιστεψες μαλακα
ειχες εκεινη την πεποιθηση εκεινη
οτι ελεγα οτι ελεγα για πλακα
ειλικρινα θα εμπαινα στο λυκειο μου
κρατωντας το τελευταιο μου ραπ και
δυο ΑΚ
για αυτο αδιαφορω για μοδες το ραπ που
προωθητε και τις ψευτικες σας κοντρες
ειμαι περηφανος πως θα εχω να λεω πως
εδειξα στην χωρα το ηχοχρωμα του κομπλεξ
δεν ξέρω ποιος είμαι
άλλη μια μέρα με αναζητώ
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το όνομα μου θυμηθώ
και σου το πω
είπα δεν ξέρω ποιος είμαι
άλλη μια μέρα με αναζητώ
άλλη μια μέρα κυνηγητό σε αυτή την ζούγκλα
δίπλα μείνε μήπως το όνομα μου θυμηθώ
End