Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Rondo

Rondo

Tydzień z hakiem dobrze było mi na świecie
Bo od rana do wieczora piłem wściekle
Aż mnie ścięło z nóg na amen tuż przy mecie
I pojąłem cały drżąc że jestem w piekle
W miejscu stanął czas i lęk ogarnął duszę
Za całego życia winy wieczną męką
By uniknąć jej wiedziałem wypić muszę
Ale jak na złość nie było nic pod ręką
Wszyscy krewni i znajomi stali wokół
Pochylali swoje współczujące głowy
Powtarzając na okrągło tylko spokój
Nic ci się nie stanie przecież jesteś zdrowy
Potem przyszedł lekarz razem z tłumem gości
Każdy z nich ze sobą przyniósł flaszkę wódki
I śpiewali że za siedem dni radości
Całą wieczność będę troski miał i smutki
I słyszałem jak bawili się do rana
Jak wznosili tuż za ścianą moje zdrowie
Kiedy czułem jak sufitu twarz pijana
Drwiąco patrzy na mnie spod przymkniętych powiek
Czas nie mijał ale trwał z uporem czasu
Który dobrze wie że czasu ma w nadmiarze
Minął wiek nim myśl zrodziła się z hałasu
By pogrążyć w jeszcze większym mnie koszmarze
Trzysta lat myślałem o tym co zrobiłem
Trzysta czego mi się zrobić nie udało
Trzecie trzysta się zbierałem na wysiłek
Żeby sprawdzić czy mnie słucha własne ciało
Kiedy wstałem puste było moje piekło
Śladu gości uczt i wrzawy już nie słychać
Tysiąc lat minęło jak się rzekło
Więc najwyższy czas wyskoczyć na kielicha
Tydzień z hakiem dobrze było mi na świecie
Bo od rana do wieczora piłem wściekle
Aż mnie ścięło z nóg na amen tuż przy mecie
I pojąłem cały drżąc że jestem w piekle

Рондо

Неделю с хвостиком мне было хорошо на свете,
Ведь с утра до вечера пил я как одержимый.
Пока не свалился без чувств у самой финишной черты,
И понял, весь дрожа, что я в аду.
Время остановилось, и страх охватил душу,
За грехи всей жизни — вечные муки.
Чтобы избежать их, я знал, что должен выпить,
Но, как назло, под рукой ничего не было.
Все родные и знакомые стояли вокруг,
Склоняли свои сочувствующие головы,
Повторяя по кругу только: "Успокойся,"
"Ничего с тобой не случится, ты же здоров."
Потом пришел врач вместе с толпой гостей,
Каждый из них с собой принес бутылку водки,
И пели, что за семь дней радости
Всю вечность буду иметь заботы и печали.
И я слышал, как они веселились до утра,
Как поднимали за стеной мое здоровье,
Когда чувствовал, как лицо пьяного потолка
Насмешливо смотрит на меня из-под полуприкрытых век.
Время не шло, а тянулось с упорством времени,
Которое хорошо знает, что у него времени в избытке.
Прошел век, прежде чем из шума родилась мысль,
Чтобы погрузить меня в еще больший кошмар.
Триста лет я думал о том, что сделал,
Триста о том, чего мне сделать не удалось.
Третьи триста лет я собирался с силами,
Чтобы проверить, слушается ли меня собственное тело.
Когда я встал, мой ад был пуст,
Ни следа гостей, пира и шума уже не слышно.
Тысяча лет прошла, как и было сказано,
Значит, самое время выскочить на рюмочку.
Неделю с хвостиком мне было хорошо на свете,
Ведь с утра до вечера пил я как одержимый.
Пока не свалился без чувств у самой финишной черты,
И понял, весь дрожа, что я в аду.