Lyrics and translation Kali - Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek)

Póki śmierć nas nie rozłączy (Upadek)

Świeża trawa niczym satynowa pościel
Otula lekko jak całun posłanie
Lada moment zabierze go Gabriel
W ostatnią podróż między ziemią, a rajem
Dziurawe ciało toczy kroplę za kroplą
Lepki strumień na zawsze opuszcza źródło
Dusza wysuwa się pozostawiając kokon
A była w tym ciele zaledwie chwilę krótką
W dole wehikuł zepsuty na dobre
A nad nim miłość, jedyna jakiej zaznał
Nie ożywią go słone żalu krople
Choć tak donośne rozmiary jej, błagam
Spokojnie, już dobrze wędrowcze
Dzisiaj odpoczniesz, porzucisz ten bałagan
Zacierają się uczucia i bodźce
Rozmywają emocje, astralny błogostan

Niefizyczny stan, niczym próżnia
Brak jej struktury, wymiaru i kształtu
Czysta energia do domu wyrusza
On leży tak daleko, tam w rejonie zaświatów
Wreszcie mu lekko, niech i ziemia taką będzie
Płynie przez tunel do najczystszego światła
Boski autopilot wolno go wiedzie
Do lepszego, idealnego świata
Gdy tak dryfował w kierunku emanacji
Przez tylną szybę oglądał swe życia
Doświadczenia poprzednich inkarnacji
Doszły do głosu kompletując przeżycia
Nic do ukrycia, myśli jasno, klarownie
Jedno wszystkim, a wszystko jednym
Nic już nie jest naprawdę złe i dobre
Pora by wrócić, zasilić kolejną sondę

Mieczem wojował, więc sięgnął i jego miecz
Wyniosłe ego chciało więcej i więcej mieć
Dopiero śmierć jak przyjaciel - szczera do bólu
Wysoko leć mój upadły królu szczurów
Pozostaw strach na tym padole marnym
Czekają białe szaty po całym życiu w czarnym
Na wszystkie rany Bóg przyłoży opatrunek
On słyszał twoje krzyki, odrzucałeś ratunek
Nie gorzki trunek, nakarmi cię ambrozja
Anielski pył nie porani więcej nozdrza
Życia iluzja nie oszuka cię więcej
Właśnie zaczynasz żyć, choć stoi twe serce
Wieczne polany na nich zawsze promienie
Już grają harfy, czekają przyjaciele
Jeszcze chwila i dopełni się istnienie
Żegnaj Krime, widziałem w tobie siebie (siebie)

Czy zrealizowałeś założony plan?
Częściowo
Czy jesteś gotów powrócić, by znowu wyruszyć?
Tym razem nie zrozumiałem, ani nie doświadczyłem miłości
Do siebie i bliźniego
A było to moim głównym założeniem
Więc wracaj i zrealizuj swoje przeznaczenie

Пока смерть не разлучит нас (Падение)

Свежая трава, словно атласная простыня
Окутывает легко, как саван ложе
Вот-вот заберет его Гавриил
В последнее путешествие между землей и раем
Из дырявого тела капает кровь капля за каплей
Липкий поток навсегда покидает свой источник
Душа ускользает, оставляя кокон
А ведь она была в этом теле лишь краткий миг
Внизу машина разбита насовсем
А над ним любовь, единственная, что он познал
Не оживят его соленые капли скорби
Хоть так громки и безмерны они, умоляю
Спокойно, тебе уже хорошо, путник
Сегодня ты отдохнешь, оставишь этот хаос
Стираются чувства и стимулы
Размываются эмоции, астральная нега

Нефизическое состояние, словно пустота
Нет у нее структуры, размера и формы
Чистая энергия отправляется домой
Он лежит так далеко, там, в районе замиров
Наконец-то ему легко, пусть и земля будет такой же
Он плывет по туннелю к ярчайшему свету
Божественный автопилот медленно ведет его
В лучший, идеальный мир
Пока он дрейфовал в направлении эманации
Сквозь заднее стекло он видел свои жизни
Опыт прошлых воплощений
Всплыл в памяти, дополняя пережитое
Нечего скрывать, мысли ясны, отчетливы
Одно во всем, и все в одном
Нет больше ничего по-настоящему плохого и хорошего
Пора возвращаться, питать следующий зонд

Мечом он воевал, поэтому потянулся и за своим мечом
Высокомерное эго хотело иметь всё больше и больше
Лишь смерть, как друг - честна до боли
Лети высоко, мой падший король крыс
Оставь страх в этом жалком мире
Тебя ждут белые одежды после целой жизни в черном
На все раны Бог наложит повязку
Он слышал твои крики, ты отвергал спасение
Не горький ствол, амброзия накормит тебя
Ангельская пыль больше не ранит твои ноздри
Иллюзия жизни больше не обманет тебя
Ты только начинаешь жить, хоть сердце твое и остановилось
Вечные поляны, на них всегда лучи солнца
Вот уже играют арфы, ждут друзья
Еще мгновение, и существование завершится
Прощай, Криме, я видел в тебе себя (себя)

Ты выполнил задуманный план?
Частично
Ты готов вернуться, чтобы снова отправиться в путь?
На этот раз я не понял и не испытал любви
К себе и ближнему
А это было моей главной целью
Тогда возвращайся и исполни свое предназначение