Myszka Miki - Mirosław Czyżykiewicz translation in German

Myszka Miki

Budzę się szarym świtem i chwytam się za serce
Czy coś tam jeszcze bije, czyżbym miał jeszcze szczęście?
A może jest już po mnie, bo mam buty woskowane
Ku śmierci kołowrotek, bezsensowny ten sam ranek

Nie ma z kim, nie ma o czym, nie ma co i nie ma jak
Nie ma gdzie i nie ma po co, każdy jest z sobą sam
Wychudły Don Kichot siodła swą Rozynantę
A ślepy Bóg za sterem znów prowadzi nasza łajbę

Telefon niech milczy nagranych uczuć dramat
Złe wieści jak bezpieka także przychodzą z rana
Już na wpół czujny, na wpół złapany w nocy wnyki
Mógłbym się zaśmiać, lecz mam uśmiech Myszki Miki
Ranki bym zniszczył

W radiu gra Chick Corea, prezenter dobry człowiek
Zaprawdę jest wesoło niczym w rodzinnym grobie
Uśmiecham się jak mumia, mam wory pod oczami
Różowy świt mnie nudzi, a dzień nowy już nie mami

Coś pleciesz o tym, co byś znów ze mną robić chciała
Pomału stygnie pościel, dołki po rozgrzanych ciałach
Wszystko oblekła szarość, jak tu orzec czyjąś winę
Drwal machnął swą siekierą, łączącą przeciął linę

Dwa łóżka jak dwa kraje dzielą pograniczne słupy
Wzdłuż ozdób na tapecie ciągną się kolczaste druty
Gdy sen nadejdzie błogi, już nie męczą żadne zmory
Wszak była we mnie miłość, dziś jest pusta złość i gorycz
Druty bym zniszczył

Przeklęta ta godzina, ten moment, chwili przelot
Gdy rzeczy się wahają na styku czernią z bielą
Gdy jeszcze półmrok toczy odwieczną wojnę z brzaskiem
Bezsenność jest cierpieniem, palącym w oczach piaskiem

A wszystko huczy w głowie i tępo kłuje w boku
Chciałbym na dobre zasnąć, nie myśleć i mieć spokój
Z łokciami na kolanach słyszę, jak łzy twoje płyną
Na życie już za późno za wcześnie, żeby ginąć

Co było jeszcze wczoraj, niepotrzebne dziś nikomu
Ostatni kawy łyk, bo nie ma więcej kawy w domu
Wszak przyjdzie, co przyjść musi, nadejdzie nieproszone
Chleb z masłem zawsze spada na posmarowaną stronę
Masło bym zniszczył

Mówisz mi o nadziei i siecią słów oplatasz
Co jak szpiegowskie sondy krążą dookoła świata
Rozebrać się z piżamy może bym i umiał jeszcze
Dwadzieścia lat mówiłem, dziś mi się już mówić nie chce

Z plakatu w ubikacji knur spasły do mnie mruga
Pędząc zabiera wszystko spienionej wody struga
Spłukuje to, co było i niesie wprost do ścieku
A mnie tu przyjdzie zostać, nim zbraknie mi oddechu

Macam się po nadgarstku, na dworze prawie świta
Zegar godziny bije i kolejnym dniem nas wita
Już na wpół czujny, na wpół złapany w nocy wnyki
Mógłbym się zaśmiać głośno, lecz mam uśmiech Myszki Miki
Miłość bym zniszczył

Budzę się szarym świtem i chwytam się za serce
Czy coś tam jeszcze bije, czyżbym miał jeszcze szczęście?
A może jest już po mnie, bo mam buty woskowane
Ku śmierci kołowrotek, bezsensowny ten sam ranek

Micky Maus

Ich erwache im grauen Dämmer und greife mir ans Herz
Schlägt dort noch etwas, hätte ich etwa noch Glück?
Oder ist es schon um mich geschehen, denn ich habe gewichste Schuhe
Ein Rad, das zum Tode dreht, sinnlos derselbe Morgen

Kein Mitwem, kein Worüber, kein Was und kein Wie
Kein Wohin und kein Wozu, jeder ist mit sich allein
Der abgemagerte Don Quijotte sattelt seinen Rosinante
Und der blinde Gott am Steuer führt wieder unser Schiff

Das Telefon soll schweigen, das Drama aufgezeichneter Gefühle
Schlechte Nachrichten wie die Staatssicherheit kommen auch am Morgen
Schon halb wach, halb in den Schlingen der Nacht gefangen
Ich könnte lachen, doch mein Lachen ist das von Micky Maus
Morgenfrühe würde ich zerstören

Im Radio spielt Chick Corea, der Moderator ein guter Mensch
Wahrhaft ist es fröhlich wie im Familiengrab
Ich lächle wie eine Mumie, habe Tränensäcke unter Augen
Rosa Dämmerung langweilt, neuer Tag lockt schon nicht mehr

Du faselst, was du wieder mit mir tun wolltest
Bettdecke kühlt langsam aus, Mulden von erhitzten Leibern
Alles ist von Grau bedeckt, wie soll Schuld dabei finden?
Der Holzfäller schwang sein Beil, durchtrennt die verbindende Leine

Zwei Betten wie zwei Länder teilen Grenzpfähle
Entlang Tapetenornamente ziehen sich Stacheldrähte
Kommt erst süßer Schlaf, dann quälen keine Alpträume mehr
Doch wohnte Liebe einst in mir, jetzt leerer Zorn und Bitterkeit
Stacheldrähte zerstört' ich

Verflucht die Stunde, der Moment, der Augenblicksflug
Wenn Dinge schwanken wo Schwarz und Weiß sich treffen
Wenn Dämmerung den ewigen Krieg mit dem Morgen führt
Schlaflosigkeit ist Qual mit Sand, der in den Augen brennt

Doch alles dröhnt im Kopf und sticht dumpf in der Seite
Ich will endgültig schlafen, nicht denken und zur Ruhe kommen
Mit Ellbogen auf Knien hör ich deine Tränen rinnen
Fürs Leben schon zu spät, zu früh um zu vergehen

Was gestern war braucht heute keiner mehr
Der letzte Kaffeeschluck, kein Kaffee mehr im Haus
Doch was kommen muss kommt, es naht ungebeten
Brot fällt mit der Butterseite stets nach unten
Butter würde ich zerstören

Du redest von Hoffnung und umgarnt mich mit Wortnetzen
Wie Spionagesonden die die ganze Welt umrunden
Den Schlafanzug ausziehen könnte ich vielleicht noch
Zwanzig Jahre redete ich, heute mag ich nicht mehr sprechen

Vom Plakat im WC zwinkert mir ein Mastschwein zu
Rasches Wasser reißt alles in schäumender Welle fort
Spült fort was war, trägt's direkt in die Kanalisation
Doch ich muss bleiben hier bis mir der Atem schwindet

Ich taste meinen Puls, draußen graut es schon
Die Uhr schlägt voll, heißt neuen Tag willkommen
Schon halb wach, halb in den Schlingen der Nacht gefangen
Ich könnte lauthals lachen, doch mein Lachen ist wie bei Micky Maus
Liebe würd' ich zerstören

Ich erwache im grauen Dämmer und greife mir ans Herz
Schlägt dort noch etwas, hätte ich etwa noch Glück?
Oder ist es schon um mich geschehen, denn ich habe gewichste Schuhe
Ein Rad, das zum Tode dreht, sinnlos derselbe Morgen