Lyrics and translation Przemysław Gintrowski - 17 IX

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
A droga którą Jaś i Małgosia dreptali do szkoły
Nie rozstąpi się w przepaść

Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów
Rycerze śpiący w górach będą spali dalej
Więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu

Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą
śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności
Będą czyścili swoje muzealne bronie
Przysięgali na ptaka i na dwa kolory

A potem tak jak zawsze - łuny i wybuchy
Malowani chłopcy bezsenni dowódcy
Plecaki pełne klęski rude pola chwały
Krzepiąca wiedza że jesteśmy - sami

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
I da ci sążeń ziemi pod wierzbą - i spokój
By ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
Najtrudniejszego kunsztu - odpuszczania win

Моя беззащитная Родина примет тебя, захватчик
А путь, по которому Гензель и Гретель шли в школу
Не расстанется в пропасть

Реки слишком ленивые для потопа
Рыцари, спящие в горах, будут спать дальше
Так вы легко войдете незваный гость

Но сыны Земли ночью соберутся
смешные карбонарии заговорщики свободы
Они будут чистить свое музейное оружие
Они клялись птицей и двумя цветами

А потом, как всегда-лунки и взрывы
Раскрашенные мальчики бессонные командиры
Рюкзаки, полные бедствий, рыжие поля славы
Знание о том, что мы-одни

Моя беззащитная Родина примет тебя, захватчик
И даст тебе сажень земли под ивой-и покой
Чтобы те, кто придет за нами, снова учились
Самое трудное мастерство-отпуск вин