Lyrics and translation Strachy Na Lachy - Kazimierz Wierzyński (Remix trzeci)

Kazimierz Wierzyński (Remix trzeci)

Kielich pór roku zgłębiając wielekroć
Można dotrzeć do Stanów Zjednoczonych Duszy
Kiedy sprzeczności się ze sobą zetkną
Jedno jeszcze pragnienie nieodmiennie suszy:
Zgubić za sobą ból gorycz i żal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal.

Unieść się ponad spiekotę epoki
Śmignąć przez ściany dymów z jednego odbicia
Przeskoczyć wieczność w jednym mgnieniu oka
I pobić rekord świata w długości przeżycia
Opaść w zaświecie jak świetlisty szal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat wygląda jak przedświat dziecięcy:
Jeśli wojna to tylko - z błękitem - zieleni
Popłoch - jedynie słonecznych zajęcy
Jeśli stronnictw rozgrywki - to stronnictw strumieni
Jeśli ofiara - to z wiatru i fal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

A w samym środku jest muzeum grozy
Czarnych polonezów strojów i ustrojów
Poustawianych w nierozumne pozy
Jak płomieni języki zastygłe w podboju
I nikt nie pojmie szeptu ciemnych sal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat to przecież - Kresy naszych marzeń
- Rajów utraconych w dzieciństwie rubieże
Gdzie z kapeluszem w ręku mówią Twarze
- Miło znów Pana ujrzeć Panie Kazimierzu!
Gdzie uroczyście trwa najświętsza z gal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal...

Казимир Вежинский (Третий ремикс)

Многократно испив чашу времен года,
Можно достичь Соединенных Штатов Души.
Когда противоречия столкнутся друг с другом,
Одно желание неизменно томит:
Оставить позади боль, горечь и печаль
В последнем прыжке в бесконечную даль.

Взлететь над зноем эпохи,
Пронестись сквозь стены дымов в одном отражении,
Перескочить вечность в мгновение ока
И побить мировой рекорд по продолжительности жизни,
Упасть в загробный мир, как светлый шарф,
В последнем прыжке в бесконечную даль.

Загробный мир похож на предмир детства:
Если война, то только зелени с лазурью,
Паника — лишь солнечных зайчиков,
Если борьба партий, то борьба ручьёв,
Если жертва, то из ветра и волн,
В последнем прыжке в бесконечную даль.

А в самом центре — музей ужаса,
Чёрных полонезов, нарядов и строёв,
Расставленных в бессмысленные позы,
Как языки пламени, застывшие в завоевании,
И никто не поймёт шёпота тёмных зал
В последнем прыжке в бесконечную даль.

Ведь загробный мир — это Пределы наших мечтаний,
— Рубежи раев, утраченных в детстве,
Где со шляпой в руке говорят Лица:
— Рады снова видеть Вас, пан Казимир!
Где торжественно длится святейший из балов
В последнем прыжке в бесконечную даль...