Lyrics and translation Zbigniew Wodecki - Kołysanka Chłodnik

Kołysanka Chłodnik

Rodzimy się, gdy pada śnieg
Tacy jesteśmy czyści, tacy śnieżnobiali
A rzeki mają jeden brzeg
I życzmy sobie, byśmy na nim pozostali

Pada śnieg, choćby i wieczność z nim
My dziwnie mali
Cóż, że w sercu ciepło
Przecież pada śnieg

Choć rozum, co nie zgłębi słów
Choć matowieje szczerej prawdy szklana kula
Za szybą śniegiem prószy znów
Dla serca zdrowo jest się czasem porozczulać

Pada śnieg, białą chusteczką
Świat w płaczu utula
Znów jesteś jak dziecko
Kiedy pada śnieg

Choć lata tracą pamięć już
I niebo się dopina na ostatni guzik
I gasi światła Wielki Stróż
Wczorajsi mali stają się śmiertelnie duzi

Pada śnieg, odwiecznym ściegiem
Łza na białej róży
Ktoś stopniał ze śniegiem
Przecież pada śnieg

Колыбельная Холодник

Мы рождаемся, когда падает снег,
Такие чистые, такие белоснежные,
А у рек один берег,
И желаю нам остаться на нем.

Падает снег, пусть даже целая вечность с ним,
Мы так малы.
Что ж, что в сердце тепло,
Ведь падает снег.

Хотя разум, не постигающий слов,
Хотя тускнеет стеклянный шар чистой правды,
За окном снова снег порошит,
Сердцу полезно иногда растрогаться.

Падает снег, белым платочком
Убаюкивает мир в плаче,
Ты снова как ребенок,
Когда падает снег.

Хотя годы теряют память,
И небо застегивается на последнюю пуговицу,
И гасит свет Великий Страж,
Вчерашние малыши становятся смертельно большими.

Падает снег, вечным стежком,
Слеза на белой розе,
Кто-то растаял со снегом,
Ведь падает снег.