Текст песни De Achtervolging - Brainpower

(Brainpower)
Verdomme hoe kwam hij m'n huis in, kwam hij me thuis in
Eerst was m'n leven als geluid digitaal, maar nou zit er volop ruis in
Emoties overhoop zoals de spullen in de kamer
M'n helderheid wordt vager door het continu gehamer, in m'n bovenkamer
Ik moet nu zoeken naar een uitweg
Zie het leven als een raam; straks is m'n ruit weg
Ontsnappen vol gesnapte woorden maar ik snap het niet
Proberen grip te krijgen maar ik vat het niet, en zag het niet
Ook al zie ik het nu voor me staan,
Ongeacht het hoe en waarom: ik heb het niet gedaan
Het is een misverstand, ik kom er vast wel later op
Maar speel nu echt geen spel want m'n leven staat erop

(Chorus)
De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen,
Met paranoia, voel ik me hels alleen
Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen
Op de vlucht, voor iemand die m'n leven wil ontnemen

(Brainpower)
Daar sta ik dan, daar ga ik dan
Naar buiten door de achterdeur met in m'n achterhoofd een zacht gezeur
M'n woede-meter slaat uit, ik ren de straat uit
M'n aura straalt waarschijnlijk, wanhoop en haat uit: wat maakt het uit?!
Verloor 'm even uit het oog bij de Waag
En spring een gat in de lucht, als de ozonlaag
'K Hoop dat het goed gaat en prent me in: "ik val niet op"
Via de Bloedstraat, gauw de Wallen op
Al die sexshops en snackbars, ik zie ze langsflitsen
En moet m'n enkels dissen door een junk die staat te pissen
Laat de politie gissen, als ze toch eens wisten
En word vertraagd door een groep vragende toeristen
Laat me niet kisten, zig-zaggend langs de rooie lichten
Zie geile wichten en verbitterde gezichten
De Damstraat in, hou er de tred en de maat in
Ren naar het Nest en ga aan het einde rechts

(Chorus)
De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen,
Met paranoia, voel ik me hels alleen
Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen
Op de vlucht, voor iemand die m'n leven wil ontnemen

Achtervolging, zonder uitweg, waar moet ik heen samen,
Met paranoia, voel ik me hels alleen
Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen
Op de vlucht, voor iemand die m'n leven wil ontnemen

(Brainpower)
Na de ontkenning, de woede over moord in koelen bloede
Begint het compromis in m'n achterhoofd te broeden
Op m'n hoede, zet ik de tred voort, maar word gestoord
Door te denken; misschien gaat het nu, zoals het hoort
Zou de taak dan het verlossen uit m'n lijden zijn
Anoniem de straat door naar het Leidseplein
Het zit niet mee en wie niet weg, yo die is gezien
Miste de twee, jah whatever, ik neem de tien
Totdat die bij de allerlaatste halte staat
Het gaat maar al te traag en sprint nu door de, van Hallstraat
Shit daar is ie weer! Nu weet ik dat het menens is
Eén-na-laatste links, naar de eerste, Keuchenius
En zwetend nat als pis, ben ik zoveel maar ik kan niks
Over de brug, langs de nieuwbouw richting Marnix-
Straat, in de Zwagenhave de Staaf vraag ik me af hoe het nu verder gaat

(Chorus)
De achtervolging, er is geen uitweg, waar moet ik heen samen,
Met paranoia, voel ik me hels alleen
Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen
Op de vlucht, voor iemand die m'n leven wil ontnemen

Achtervolging, zonder uitweg, waar moet ik heen samen,
Met paranoia, voel ik me hels alleen
Hou altijd voet bij stuk maar nu neem ik echt de benen
Op de vlucht, vlucht, vlucht .

(Brainpower)
In m'n hoofd begint van alles te spelen
Als een rommelige jamsessie
Maar bovenaan professie staat toch echt depressie
M'n doorzetten wordt beproefd maar doorstaat de test niet
Hoe kom ik toch in deze beerput, ik rook de mest niet
Ben doodsbenauwd en leer gelijkertijd een levenslessie
Feiten snijden mij aan alle zijden; maar of ik het mes zie
Dat is de grote vraag, m'n eigen dood is het motief
Dat staat als een statief, de rest is relatief
Maar ik moet door naar de Jordaan, zal wel volstaan
Intuïtie heerst bij mijn gehoororgaan als onderdaan
En ook al is het vast de paranoia, die verder werkt
M'n instinct is net te sterk dus ga linksaf bij de Westerkerk
Er hangt een stank in m'n ziel, daarachter een gesuis
Levensdrang achteruit, en geestelijk languit
Ik zie der vast bang uit, keek even achterom bij 't Anne Frank-huis
En de gestalte zag er rank uit
Ik weet niet eens of het een zij of een hij is
Maar de wens die nu bij mij is, is dat God nu aan mijn zij is
Rechtdoor, rechtsaf, linksaf, over de brug
Gauw twee straten verder, yo daar heeft ie niet van terug
Met flashbacks in m'n hoofd bij het zien van Multatuli op de Singel
Met geliefden in de zomermaand van juli
Maar ben gauw weer wakker, het is m'n droom die uitgaat
En kom d'r achter: ik sta midden in de Spuistraat
Ik moet weg, uit deze volle steeg
Richting de Dam langs de Magna Plaza, eerst door de Molsteeg
En tot mijn grote verbazing en irritatie
Wordt mijn angst en frustatie nu omgezet in acceptatie
De ene stem zegt "Je bent niet wijs!", de andere "Hoezo?"
Achter me het paleis en rechts Madame Tussaud
Alles slomo, m'n ogen open en m'n hoofd omhoog
Ik spreid m'n armen sloom en met een hele grote boog lopen mensen om me heen
Ik voel me opgefokt en goed en met een zotte gloed, kijk ik m'n lot tegemoet
Niet wetend of ik hieraan fout of goed doe, doet het er toe
Is er meer in het spel, is het voodoo? Of zijn het engelen die zingen
Ik val om, en hoor een opera beginnen