Текст песни Andzanot Aghtchgan - Harout Pamboukjian

Կա մի աղջիկ հեզ ու խաղաղ
Ապրում Երևանում.
Անծանոթ է նա ինձ, ավաղ,
Կապտ աչ է, մի անանուն:

Սակայն լինի ձմեռ, լինի ամառ,
Երբ հանդիպում ենք մեր քաղաքում,
Ինձ է նայում նա ակամա,
Ես աչքերին նրա մաքուր (Նայում ենք լուռ, երկար-երկար)
Կարծես կորած (մի բան փնտրում բայց փնտրածն իմ),
Ավաղ, չկա,
Եվ մեր գործին ենք շտապում,
Կորցրած մեր հույսը կրկին,
Ես աչքերում նրա կապույտ,
Նա իմ շվար ու լուռ դեմքին...

(Նայում ենք լուռ, երկար-երկար)
Կարծես կորած (մի բան փնտրում բայց փնտրածն իմ),
Ավաղ, չկա,
Եվ մեր գործին ենք շտապում,
Կորցրած մեր հույսը կրկին,
Ես աչքերում նրա մաքուր,
Նա իմ շվար ու լուռ դեմքին...

Բայց և թվում է երկուսիս,
գաղտնիք գիտենք անուշ,
Որ վաղ թե ուշ մեկըս կասի,
Բայց... խոսք չենք իմանում...

Սակայն լինի ձմեռ, լինի ամառ,
Երբ հանդիպում ենք մեր քաղաքում,
Ինձ է նայում նա ակամա,
Ես աչքերին նրա մաքուր (Նայում ենք լուռ, երկար-երկար)
Կարծես կորած (մի բան փնտրում բայց փնտրածն իմ),
Ավաղ, չկա,
Եվ մեր գործին ենք շտապում,
Կորցրած մեր հույսը կրկին,
Ես աչքերում նրա կապույտ,
Նա իմ շվար ու լուռ դեմքին...

(Նայում ենք լուռ, երկար-երկար)
Կարծես կորած (մի բան փնտրում բայց փնտրածն իմ),
Ավաղ, չկա,
Եվ մեր գործին ենք շտապում,
Կորցրած մեր հույսը կրկին,
Ես աչքերում նրա մաքուր,
Նա իմ շվար ու լուռ դեմքին...