Текст и перевод песни Logar - Minning Um Mann

Minning Um Mann

Nú ætla ég að syngja ykkur lítið fallegt ljóð um ljúfan dreng sem fallinn er nú frá um dreng sem áttir sorgir en ávalt samt þó stóð spertur þótt sitt hvað gengi á. Í kofaskrifli bjó hann sem lítinn veitti il svo andvaka á nóttum oft hann lá. á Portúgal hann teigaði það gerði ekkert til það tókst með honum yl í sig að fá. Þið þekktuð þennan mann,
þið alloft sáuð hann,
Drykkjuskap til frægðar sér hann vann.
Börnum var hann góður, en sum þó hræddust hann,
Hæddu hann og gerðu að honum gys.
Þau þekktu ei litlu greyin þennan mæta mann,
Já, margt er það sem börnin fara á mis.
Munið þið að dæma ei eftir útlitinu menn,
En ýmsum yfir þessa hluti sést.
Því til er það að flagð er undir fögru skinni enn
En fegurðin að innan þykir best.
Nú ljóðið er á enda um þennan sómasvein,
Sem að þráði brennivín og sæ.
Hann liggur nú á kistubotni og lúin hvílir bein,
í kirkjugarði í Vestmannaeyjabæ.

Remembering a Man

Now I’m going to sing you a little beautiful poem about a sweet boy who is now gone, about a boy who had sorrows but always stood tall, even when things were tough. He lived in a tiny hut, giving off a little scent, so he often lay awake at night. He went to Portugal, it didn’t matter, he managed to get some warmth into him. You knew this man,
you often saw him,
He earned his fame for his drinking.
He was good to children, but some were afraid of him,
They mocked him and made fun of him.
They didn’t know this kind man, you little darlings,
Yes, there’s a lot that children miss.
Remember not to judge men by their appearance,
But different things can be seen about these matters.
For it is true that under a beautiful skin, a flag is hidden, yet
The beauty within is considered best.
Now the poem is over about this decent fellow,
Who craved strong wine and honey.
He now lies on the bottom of a coffin, his bones lie weary,
in a churchyard in the town of Vestmannaeyjar.