Текст песни Poeta - Michał Bajor

Zakupiono na targu poetę.
Właśnie miało być wielkie przyjęcie.
Miedzy barkiem a szwedzkim bufetem
Ustawiono go na postumencie.

Dzięki temu, z poczuciem wyższości,
Przemieszanym z nabożnym szacunkiem
Na nadzianych spoglądać mógł gości
I toasty markowym pić trunkiem.

Ech, poeto, to nie miejsce dla ciebie.
Tobie zimna mansarda i paletko leciutkie.
Idź się lepiej powłóczyć po niebie.
Księżycowi daj w gębę, zabierz gwiazdy na wódkę.
Lepiej wyśnij niebieskie migdały.
Całkiem niezłą kolację da się obejść ich smakiem.
Patrz jak łatwo tu sięgnąć powały,
A kto w piórka porasta nie koniecznie jest ptakiem.

Wystawiono z salonu poetę.
Nikt go nie chce, choć znów jest do wzięcia,
Choć do wczoraj sprawiano mu fetę
I najlepsze uświetniał przyjęcia.
Po piwnicznych zniesiono go schodach.
Obijano na twardych podestach.
Na poetów skończyła się moda.
On w dodatku poetą być przestał.

Ech, poeto...