Wiatr - PIH перевод на немецкий

Wiatr

Czytałem różne książki, mówiły tę samą historię
Słuchałem różne krążki grały te samą melodię
Choć różne są dni mijają zawsze bezpowrotnie
A różne wątki splatają się w całość na odchodne
By coś się stało modne mija to co modne dziś
Każą nam ciągle iść, zostawić problem, żyć
By za zakrętem znów poczuć jak życie kopie w pysk
Gdy odebrałem nokie nie mogło gorzej być
Jak pogodzić się z tym kolejnym pogrzeb łzy
Straciłem pięciu kumpli już bo co los jest zły
I tylko wspomnień nić bo nie zapomnę ich
Tak płynę z prądem chwili, bo już nie cofnę dni
Pisze jak Orwell list babciu na Twój grób kapie rosa
Tak mam się dobrze, tu wciąż mam ten wiatr we włosach
Choć wiesz każdego dnia odziedziczam zmartwień posag
Świadomy śmierci skracam życie odpalając papierosa

Ref.
Ref.
Kolejny liść z drzewa spadł
Spacer nocą przez pusty park
Reminiscencje, ich cierpki smak
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
(Tylko wiatr znaleźć drogę mi pozwala)
I tylko cicho gwiżdże wiatr

Na chodniku stawiam kolejne kroki
Syndrom ocalałego z katastrofy
Dam radę, chociaż to scenariusz jeden z gorszych
Tak jak oczy przyzwyczajam się do ciemności
Całe życie próbuję sam odnaleźć się w tym tłumie
Niby wiem prawie wszystko, ale mało rozumiem
Jak to się mogło stać? Gdzie? czemu?
I mój samodestrukcyjny dryf ku zatraceniu
Dzieciak życie nie jest listem, co zrobisz z tą stroną?
Gdy popełnisz błąd? Przepiszesz ją na nowo?
Każdą chwilę z ludźmi których kochasz - szanuj
Zapomnij o jutrze, Bóg drwi z naszych planów
Takie czasy - cyniczna epoka
Trzymam się tak mocno życia, które dość średnio kocham
Niektórzy wiem, biorą je bez protestu
Szukają szczęścia w tym całym nieszczęściu
Jak rzygać optymizmem, gdy kolejny cios
Jest jak jest, taki parszywy los
To jak pieprzony golf, twoja gra tego roku
Pesymistyczny syf, przy którym jesteś dołku?
Mówisz przed nami jeszcze sporo drogi
A otwierasz gazetę, żeby przejrzeć nekrologi
Jesień nadchodzi, coraz chłodniej wieje w kark
Wspomnieniami sprzed kilku lat

Ref.
Kolejny liść z drzewa spadł
Spacer nocą przez pusty park
Reminiscencje, ich cierpki smak
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
(Tylko wiatr znaleźć drogę mi pozwala)
I tylko cicho gwiżdże wiatr

Czy gdybym przypiął się pasami do drzewa w Dolinie Rospudy
Stając przed buldożerami, poczułbym zew natury?
Lub gdybym stanął ze śmiercią oko w oko nad przepaścią
Szanowałbym swe życie bardziej niż swą własność?
A gdyby ludzie mogli latać i rozmawialiby z ptakami?
Lub gdyby mieszkali w chatach nie obciążonych kredytami
I pływali w swoich jachtach z lux apartamentami
Czy nikt nie sięgnąłby po gnata by odjebać kogoś za nic?
Idę przez cichy park, wbity w takt spadających kropli
Przez dni tych lat jak ET brat czułem się tu obcy
Przez dni tych lat wiem, że idę przez spalone mosty
Jakbym zamiast parku szedł przez epidemie czarnej ospy
Chcę już stres wyrzucić z równań, ukradł mi już wrzesień sto dni
Nie chcę widzieć tego gówna, chcę mieć minus dziesięć dioptrii
I choć problemy się piętrzą jakbym puścił w ruch domino
Jestem tego świata częścią choćbym spadał w dół z lawiną

Znajdź mnie na tych ulicach, sprzed kilkunastu lat
Zacznie grać Ci muzyka. Ten co dał miastu Rap
Gram w to ponad pół życia! Od pierwszego wjazdu w takt
Czuję na karku wiatr jak na zegarku czas
Poczujesz wkrótce.! Wkładam kaptur na twarz, w mokrej kurtce
Nie daję bagnu szans - nie jestem głupcem - mam na koszulce!
Żyjesz jak w banku raz! Jak długo Bóg chce
I nikt Ci tu nie da dwóch szans w jednorazówce
Mówię wskazówce jak własnej żonie. Po wędrówce
Dzisiaj znów zasnę koło niej. A jutro razem na betonie
Pojutrze kto wie?! Może gdzieś w Barcelonie?!
Nie cofnę palcem jej, nie stanie kiedy klasnę w dłonie
Biorę tu co mi dane. Grunt, że jest oddychane!
Toczę przez codzienność zamęt, milowy kamień!
Ty też go toczysz do wygranej, na swoim prawie
Pod niebem obcych planet, spacer Wrocławiem

Ref.
Ref.
Kolejny liść z drzewa spadł
Spacer nocą przez pusty park
Reminiscencje, ich cierpki smak
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
(Tylko wiatr znaleźć drogę mi pozwala)
I tylko cicho gwiżdże wiatr

Ref.
Kolejny liść z drzewa spadł
Spacer nocą przez pusty park
Reminiscencje, ich cierpki smak
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr
I tylko cicho gwiżdże wiatr

Wind

Ich las verschiedene Bücher, sie erzählten dieselbe Geschichte
Ich hörte verschiedene Platten, sie spielten dieselbe Melodie
Obwohl die Tage verschieden sind, vergehen sie immer unwiederbringlich
Und verschiedene Fäden verflechten sich am Ende zu einem Ganzen
Damit etwas Mode wird, vergeht das, was heute Mode ist
Man sagt uns, wir sollen immer weitergehen, das Problem hinter uns lassen, leben
Um hinter der nächsten Kurve wieder zu spüren, wie das Leben dir einen Tritt verpasst
Als ich das Nokia entgegennahm, konnte es nicht schlimmer sein
Wie soll man sich damit abfinden, wieder eine Beerdigung, Tränen
Ich habe schon fünf Kumpel verloren, weil das Schicksal grausam ist
Und nur der Faden der Erinnerungen, denn ich werde sie nicht vergessen
So schwimme ich mit dem Strom des Augenblicks, denn ich kann die Tage nicht zurückdrehen
Ich schreibe wie Orwell einen Brief, Oma, auf dein Grab tropft Tau
Ja, mir geht es gut, hier habe ich immer noch diesen Wind in den Haaren
Obwohl du weißt, jeden Tag erbe ich eine Mitgift an Sorgen
Des Todes bewusst, verkürze ich mein Leben, indem ich eine Zigarette anzünde

Ref.
Ref.
Wieder ein Blatt fiel vom Baum
Ein Nachtspaziergang durch den leeren Park
Reminiszenzen, ihr herber Geschmack
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
(Nur der Wind lässt mich den Weg finden)
Und nur leise pfeift der Wind

Auf dem Gehsteig mache ich die nächsten Schritte
Überlebenden-Syndrom nach einer Katastrophe
Ich schaffe das, obwohl es eines der schlimmeren Szenarien ist
So wie die Augen gewöhne ich mich an die Dunkelheit
Mein ganzes Leben versuche ich, mich in dieser Menge selbst zu finden
Angeblich weiß ich fast alles, aber ich verstehe wenig
Wie konnte das geschehen? Wo? Warum?
Und mein selbstzerstörerischer Drift ins Verderben
Kind, das Leben ist kein Brief, was machst du mit dieser Seite?
Wenn du einen Fehler machst? Schreibst du sie neu?
Jeden Moment mit den Menschen, die du liebst - schätze ihn wert
Vergiss das Morgen, Gott spottet über unsere Pläne
Solche Zeiten - eine zynische Epoche
Ich klammere mich so fest an das Leben, das ich eher mittelmäßig liebe
Manche, ich weiß, nehmen es ohne Protest hin
Sie suchen Glück in all diesem Unglück
Wie soll man Optimismus heucheln, wenn der nächste Schlag kommt
Es ist, wie es ist, so ein mieses Schicksal
Das ist wie verdammtes Golf, dein Spiel dieses Jahres
Pessimistischer Mist, bei dem du am Tiefpunkt bist?
Du sagst, wir haben noch einen weiten Weg vor uns
Und du öffnest die Zeitung, um die Todesanzeigen durchzusehen
Der Herbst kommt, es weht immer kälter in den Nacken
Mit Erinnerungen von vor ein paar Jahren

Ref.
Wieder ein Blatt fiel vom Baum
Ein Nachtspaziergang durch den leeren Park
Reminiszenzen, ihr herber Geschmack
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
(Nur der Wind lässt mich den Weg finden)
Und nur leise pfeift der Wind

Wenn ich mich mit Gurten an einen Baum im Rospuda-Tal fesseln würde
Vor den Bulldozern stehend, würde ich den Ruf der Natur spüren?
Oder wenn ich dem Tod Auge in Auge über dem Abgrund gegenüberstünde
Würde ich mein Leben mehr schätzen als mein Eigentum?
Und wenn Menschen fliegen könnten und mit Vögeln sprechen würden?
Oder wenn sie in Hütten ohne Kreditbelastung leben würden
Und auf ihren Yachten mit Luxusappartements segeln würden
Würde dann niemand zur Knarre greifen, um jemanden grundlos umzulegen?
Ich gehe durch den stillen Park, im Takt der fallenden Tropfen
In den Tagen dieser Jahre fühlte ich mich hier fremd wie E.T.
In den Tagen dieser Jahre weiß ich, dass ich über verbrannte Brücken gehe
Als ob ich statt durch den Park durch eine Pockenepidemie ginge
Ich will den Stress aus der Gleichung werfen, er hat mir schon hunderte Tage gestohlen
Ich will diesen Scheiß nicht sehen, ich will minus zehn Dioptrien haben
Und obwohl sich die Probleme türmen, als hätte ich Dominosteine angestoßen
Bin ich Teil dieser Welt, selbst wenn ich mit einer Lawine abstürze

Finde mich in diesen Straßen, von vor etlichen Jahren
Die Musik wird für dich spielen. Derjenige, der der Stadt den Rap gab
Ich spiele dieses Spiel mehr als mein halbes Leben! Seit dem ersten Einstieg in den Takt
Ich spüre den Wind im Nacken wie die Zeit auf der Uhr
Du wirst es bald spüren.! Ich ziehe die Kapuze ins Gesicht, in nasser Jacke
Ich gebe dem Sumpf keine Chance - ich bin kein Narr - trage es auf dem Shirt!
Du lebst nur einmal, so sicher wie die Bank! Solange Gott will
Und niemand hier gibt dir eine zweite Chance in diesem Einwegding
Ich rede mit dem Zeiger wie mit meiner eigenen Frau. Nach der Wanderung
Heute schlafe ich wieder neben ihr ein. Und morgen zusammen auf dem Beton
Übermorgen, wer weiß?! Vielleicht irgendwo in Barcelona?!
Ich drehe sie nicht mit dem Finger zurück, sie hält nicht an, wenn ich in die Hände klatsche
Ich nehme hier, was mir gegeben wird. Hauptsache, man atmet!
Ich wälze einen Meilenstein durch das alltägliche Chaos!
Du wälzt ihn auch zum Sieg, auf deine Weise
Unter dem Himmel fremder Planeten, ein Spaziergang durch Breslau

Ref.
Ref.
Wieder ein Blatt fiel vom Baum
Ein Nachtspaziergang durch den leeren Park
Reminiszenzen, ihr herber Geschmack
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
(Nur der Wind lässt mich den Weg finden)
Und nur leise pfeift der Wind

Ref.
Wieder ein Blatt fiel vom Baum
Ein Nachtspaziergang durch den leeren Park
Reminiszenzen, ihr herber Geschmack
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind
Und nur leise pfeift der Wind