Текст песни Efialtes - TOQUEL

Κοιτάζουν παράξενα, κοίτα
Οι άνθρωποι γίνανε φίδια, ο λύκος πεινάει και βγαίνει την νύχτα
Πονάν τα φτερά μου, σε θέλω κοντά μου, η κυκλοθυμία στην τσίτα
Εσύ τη δουλειά σου κι εγώ τη δουλειά μου, καληνύχτα
Κι είν' επόμενο, δεν αποκλείουμε κανένα ενδεχόμενο
Μέσα μου είναι μόνιμα, μέσα μου είναι νόμιμο
Γίνομαι ένα με το πάτωμα όπως τα domino
Δε θέλω να σε χάσω μα δε θέλω να χαθώ
Γι' αυτό, πώς σκατά να το αισθανθώ;
Κι αυτό δύσκολα θα το δεχτώ
Γαμώ, ήσουν ό,τι είσαι κι ό, τι είσαι είναι εδώ
Κι όλο σύννεφα
Στον ουρανό μου να καλύβουνε το σήμερα
Δεν αγαπάω, εστιάζω στα προκείμενα
Γιατί οι άνθρωποι ερωτεύονται αντικείμενα
Κάποτε άφησα στην άκρη όσα ήθελα
Και μπερδευόμουνα κάπου στα κακώς κείμενα (στα κακώς κείμενα)
Που δεν ήξερα (που δεν ήξερα)
Αλλά ήτανε καλύτερα
Κοίτα πίσω, έφυγα απ' το γκρίζο
Δεν έχω τίποτα άλλο πλέον για να ελπίζω
Πίσω δε γυρίζω, πρέπει να βαδίσω
Μόνος μου όλα να τ'αποκτήσω
Η ζωή μου ξεκινάει κάπου εδώ νομίζω, πες ότι θ'αργήσω
Αν περιμένει κλήση μου, δε θα τηλεφωνήσω
Δε θα παρεξηγήσω, είναι απλά ένας εφιάλτης
Κι ήρθε η ώρα να ξυπνήσω
Οι εφιάλτες με ξυπνάνε (οι εφιάλτες με ξυπνάνε), huh, wow
Συγχωρούν μα δεν ξεχνάνε (συγχωρούν μα δεν ξεχνάνε), yah
Οι εφιάλτες με ξυπνάνε
Οι άνθρωποι έρχονται και πάνε, οι άνθρωποι εύκολα πονάνε
Δε φοβάμαι, έφυγες τόσο νωρίς που δε σε θυμάμαι
Συγχωρούν μα δεν ξεχνάνε, οι άνθρωποι δεν αγαπάνε
Κι όλο σύννεφα
Στον ουρανό μου να καλύβουνε το σήμερα
Δεν αγαπάω, εστιάζω στα προκείμενα
Γιατί οι άνθρωποι ερωτεύονται αντικείμενα
Κάποτε άφησα στην άκρη όσα ήθελα
Και μπερδευόμουνα κάπου στα κακώς κείμενα (στα κακώς κείμενα)
Που δεν ήξερα (που δεν ήξερα)
Αλλά ήτανε καλύτερα
Κοίτα πίσω, έφυγα απ' το γκρίζο
Δεν έχω τίποτα άλλο πλέον για να ελπίζω
Πίσω δε γυρίζω, πρέπει να βαδίσω
Μόνος μου όλα να τ'αποκτήσω
Η ζωή μου ξεκινάει κάπου εδώ νομίζω, πες ότι θ'αργήσω
Αν περιμένει κλήση μου, δε θα τηλεφωνήσω
Δε θα παρεξηγήσω, είναι απλά ένας εφιάλτης
Κι ήρθε η ώρα να ξυπνήσω