Текст песни Úlfs veðrit er ið CMXCIX - Árstíðir lífsins

Úlfs veðrit er ið níuhundruð nítíu ok níunda ok vargs leifar skulu brátt fylgjask til þessar svarðar rǫðu óttalegra atburða.
Lærdómsins prýðir ko eptir tveggja vetra harðindi á verǫld væna af fljú-gandi tungu í fiska dalsmiskunn Þrándheims, nýtt bú foldar valds.
Sagði hann Óláfi at djǫfla díki væri Hǫars drífu boða veðrs gefit.
Kristr mun aldri ganga um þat heiðar jótr.
Brást Óláfr inn versti við, hæðir þann líns kenni ok tekr mála hnǫggvir svartra sandar.
Geira hreggr reisir sitt hatrsfulla blóð-kerti.
Ok þeir Niðar vargar úr Fjalla Finns ótemju flokk skulu brátt mæta inu skerandi hljóði hræsæ-var bergja blóðorru.
Þínar hrapmunna handa skal kljúfa, þína illvegs kiljur skulu falla, þín svarðar strǫnd skal fjúka inn í hyldýpi kvǫl heima tanna garðs.
Þinn hugstrandar hallr skal gefinn Hænis hugreynanda aftígum ok þitt sárgeimi gefit Vígi sem hann undan þér rífr helsærðan pung.
Iðr munu flæða niðr þorns svíra snerriblóð þar til þinn vágs hyrsenda ǫrlǫg ǫll út þurrkuð af alls dróttins himsins rítar túni réttlætis ok reglu.
Aðeins Gizzur hvíti ok Hjalti fá lægt Sogns grams bræði.
Kǫld þǫgn trónir yfir norðsæta gætis suðra miði.
Enginn grædis elgr skal úthalda, enginn óðar smiðr fer til mímis vinar rúnar.
Á þúsundustu úlfs tuggu sigla Gizzur ok Hjalti ásamt Þormóði Krists hirðmanni til at leiða upp norðr ok komu þrem fimmtum fyrir Alþingi at inum vinbǫrðu brunns byggjum suðrs, sem eitt sinn hýstu hella hrǫnn Dúrins niðja sagvorðuða úr vestri.
Hér, at Hǫrgeyri byggðu þeir úr við Pétrs knǫrr mikit á fyrrum Svǫlnis ekkju, helguð var sú grund heilǫgum Klemenz.
Enginn þǫgn beið er þeir riðu til þings ok reistu hǫlda hjálpar stólpa.
Ok þann næsta dag héldu Gizzur hvíti ok Hjalti at Lǫgbergi ok gjǫrðu erindi sitt kunngjǫrt.