Текст песни Ballada o niebie i ziemi - Анна Герман

Otwarto drogę nam do gwiazd,
Już przyciągania zrzucamy brzemię,
Nadejdzie pora, przyjdzie czas,
Porzucić ziemię...
Znajdziemy może inny sens,
I inne szczęście będzie nam dane,
I zapomniemy, zapomniemy gorycz klęsk,
Wśród obcych planet.
A kiedy polecimy tam i za tęsknotą
Ruszymy w pościg,
Zaświeci stara ziemia,
Zaświeci nam,
Światłem miłości.
Westchniemy ziemio pusto nam,
Wśród nieskończonych świateł i cieni,
Zadamy starym, starym słowom kłamstw,
Nie tak jest w niebie, jako na ziemi.
Zgadniemy czego, czego nam jest brak
I zrozumiemy czego nam trzeba.
I zawołamy: to nie tak,
To nie tak,
Nie tak
Nie tak
Nie tak.
Za mało ziemi, żbyt dużo nieba.
Dalekie światło wezwie nas,
I powrócimy z czarnych przestrzenia,
W najdroższy niegasnący blask,
Niegasnący blask,
Niegasnący blask,
Jedynej ziemi,
Wiernej nam,
Jedynej ziemi,
Wiernej nam, wiernej ZIEMII.