Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Szturm

Szturm

Szturmują bramy! Kłódek trzask!
Ze wszystkich stron rozgrzane twarze!
Straż puszcza pod naciskiem mas!
Wpadają w chłodne korytarze
Wołając - Czas! Już czas! Już czas!
Gną się parkiety pod naporem,
Zrośnięte otwierają drzwi,
Wśród rzeźb, obrazów i ubiorów
Z przepisów barwna ciżba drwi
I woła - Wzoru! Wzoru! Wzoru!
Muzeum wszystkich nie pomieści,
Więc idą przez pamiątek zbiór,
A ci, co raz już całość przeszli,
Z powrotem zamykają sznur
Wołając - "Treści! Treści! Treści!"
Patrzą na szable, katafalki,
Procesje zamienionych w lód,
Błamy sztandarów rozpostartych,
Wybrzmiałych pieśni zwoje nut
I krzyczą - Walki! Walki! Walki!
I cisza tej zapada miary
Gdy nagle wiedzą, czego chcą
Ci, którym przeznaczono mary,
A którzy o swe życie drżą,
Ale wołają - Wiary!
- Ofiary... - echem mury drwią.

Штурм

Ломают ворота! Замков треск!
Со всех сторон разгоряченные лица!
Стража дает дорогу под натиском масс!
Врываются в прохладные коридоры,
Крича - Пора! Уже пора! Уже пора!
Паркеты гнутся под напором,
Распахиваются заросшие двери,
Среди скульптур, картин и нарядов
Над предписаниями пестрая толпа смеется
И вопит - Образца! Образца! Образца!
Музей всех не вместит,
И потому идут сквозь собрание реликвий,
А те, кто уж всё прошел однажды,
Обратно замыкают строй,
Крича - "Смысла! Смысла! Смысла!"
Глядят на сабли, катафалки,
Процессии, обращенные в лед,
Позор развернутых знамен,
Свитки нот отзвучавших песен
И вопят - Борьбы! Борьбы! Борьбы!
И тишина такой глубины
Когда вдруг знают, чего хотят
Те, кому уготованы кары,
А кто за жизнь свою дрожит,
Но вопиют - Веры!
- Жертвы... - эхом стены глумятся.