Lyrics and translation Jacek Kaczmarski - Wieszanie zdrajców

Wieszanie zdrajców

Nic nie widać stąd gdzie stoję
Gęsto krążą w słońcu głowy
Tłum napiera na konwoje
Wokół prostych trzech rusztowań
Każdy krzyczy co innego
Nazbierało się wściekłości
Pcha się jeden na drugiego
Dziś będziemy bezlitośni

Król gdzieś w oknie stoi ponoć
Nic dziwnego że się kryje
Różnie może być z koroną
Gdy hetmańskie cierpną szyje
Nie dla żartu biskupowi
Postawili szubienicę
Pustą pętlą wiatr kołysze
Nie wiadomo kogo złowi

Krzyk się wzmaga - pierwszy w górze
Stąd nie widać tylko który
Nie chciałbym być w jego skórze
Dla nas też już kręcą sznury
Drugi dynda wrzawa wściekła
Mało tryumfu gniew w zenicie
Tamci w drodze już do piekła
A nam walczyć tu o życie!

Trzeci szarpie się jak umie
Coś tłumaczy klęka pada
Bo niełatwo mu zrozumieć
W taki sposób słowo zdrada
Zawisł - Tańczy przez minutę
Życie w nim ugrzęzło twardo
Jeszcze w pętli kopie butem
Z płaczem wstydem i pogardą

Wiszą zdrajcy takie czasy
Będą wisieć przez dni parę
Wrony drzeć z nich będą pasy
Jak się drze sztandary stare
Może wreszcie coś się zmieni
Coś wyniknie z tej roboty
Zanim zdejmą ich z szubienic
Żeby w trumnach złożyć złotych

Повешение предателей

Ничего не видно мне отсюда,
В солнце головы кружат густо,
Толпа напирает на конвои,
Вокруг трех простых эшафотов.
Каждый кричит что-то свое,
Накопилось много злости,
Толкаются, лезут друг на друга,
Сегодня мы будем безжалостны.

Король где-то в окне стоит, говорят,
Неудивительно, что он прячется,
Разное может случиться с короной,
Когда гетманские шеи страдают.
Не для шутки епископу
Поставили виселицу,
Пустой петлей ветер колышет,
Неизвестно, кого поймает.

Крик нарастает - первый наверху,
Отсюда не видно, кто именно,
Не хотел бы я быть в его шкуре,
Для нас тоже уже вьют веревки.
Второй болтается, яростный крик,
Мало торжества, гнев в зените,
Те уже на пути в ад,
А нам здесь бороться за жизнь!

Третий дергается как может,
Что-то объясняет, падает на колени,
Ведь ему нелегко понять,
Что таким образом слово "измена".
Повис. Танцует с минуту,
Жизнь в нем застряла крепко,
Еще в петле бьет ногой,
Со слезами, стыдом и презрением.

Висят предатели, такие времена,
Будут висеть несколько дней,
Вороны будут рвать с них куски,
Как рвут старые знамена.
Может, наконец, что-то изменится,
Что-то выйдет из этой работы,
Прежде чем их снимут с виселиц,
Чтобы в золотых гробах положить.