Lyrics and translation Percival Schuttenbach - Chortyca

Ach, jakżem błądził, kiedym złej niewieście był zawierzył!
Ach, jakżem błądził, kiedym serce swoje jej powierzył!
Niech oddadzą psom miłość tę! Nie chce jej, nie chce jej!
Niech do kata miłość jej zabiorą, ją i bliskich jej!
Ach, jakżem tęsknił, kiedym myślał, żem kochany szczerze,
Ach ileż łez wylałem, gdy pojołem straszną zdradę!
Każcie pasy ze mnie drzeć - nie chce żyć, chce się bić!
Niechaj Turczyn w jasyr wszystkich bierze, a ma duszę bies!
Ach, jakżem błądził, kiedym złej niewieście był zawierzył!
Ach, jakżem błądził, kiedym serce swoje jej powierzył!
Niech oddadzą psom miłość tę! Nie chce jej, nie chce jej!
Niech do kata miłość jej zabiorą, ją i bliskich jej!
Biada mi!
Gorze mi!
Biada mi!
Gorze!
Będę bił pohańców, Tatarów, Kozaków,
Dokąd podłe życie trzymać się mnie będzie,
A gdy los przewrotny śmierć mi podaruje,
Przyjmę ją radośnie, niczym wybawienie!
Ostrza żelazne, szable, groty, kule
Bólu większego zadać już nie mogą.
Cierpienia wszelakie łacniej dziś mi witać,
Niźli katusze, jakieś mi przyniosła.
Ach, jakżem błądził, kiedym złej niewieście był zawierzył!
Ach, jakżem błądził, kiedym serce swoje jej powierzył!
Niech oddadzą psom miłość tę! Nie chce jej, nie chce jej!
Niech do kata miłość jej zabiorą, ją i bliskich jej!

Ах, как же я заблуждался, когда в неведении был уверован!
Ах, как я заблуждался, когда доверил ей свое сердце!
Пусть отдадут собакам эту любовь! Он не хочет ее, он не хочет ее!
Пусть к палачу любовь ее заберут, ее и близких ей!
Ах, как я скучал, когда думал, что люблю искренне,
Ах, сколько слез Я пролил, когда увидел страшное предательство!
Заставьте меня кричать-он не хочет жить, он хочет драться!
Пусть Турчин в ясыре всех берет, а у него душа беса!
Ах, как же я заблуждался, когда в неведении был уверован!
Ах, как я заблуждался, когда доверил ей свое сердце!
Пусть отдадут собакам эту любовь! Он не хочет ее, он не хочет ее!
Пусть к палачу любовь ее заберут, ее и близких ей!
Горе мне!
Горе мне!
Горе мне!
Горе!
Буду бить поганцев, татар, казаков,
Где мерзкая жизнь будет держаться за меня,
И когда судьба свергнет смерть,,
Я приму ее радостно, как избавление!
Железные лезвия, сабли, наконечники, пули
Больше боли они не могут причинить.
Страдания все более и более приветствуют меня сегодня,
Чем мучения, какие-то принесла.
Ах, как же я заблуждался, когда в неведении был уверован!
Ах, как я заблуждался, когда доверил ей свое сердце!
Пусть отдадут собакам эту любовь! Он не хочет ее, он не хочет ее!
Пусть к палачу любовь ее заберут, ее и близких ей!