Текст песни Dostlar - Bulutsuzluk Ozlemi , Fırat Tanış

Dostlar (dostlar)
Ben yolculuk etmem bir başıma
Bir ikindi vakti can yoldaşıma
Dedim ki geldik
Dedim ki bak bak bak

Başladı karşımızda
Bir çocuk gibi gülmeye
Bir adım geride ağlayan toprak
Bak incirler
Biri zümrüt gibidir
Kütükler zor taşıyor kehribar salkımları
Saç sepetlerde oynayan balıkları gör

Islak derileri
Pul pul ışıl ışıldı
Ve körpe kuzu eti gibi aktı
Yumuşaktır etleri

Dedim ki bak burda insan toprak gibi
Güneş gibi deniz gibi bereketli
Burda insan gibi ve nemli
Deniz güneş ve toprak

Arkamızda hünkârın ve hünkâr beylerinin
Timar ve zeametli topraklarını bırakıp
Börklüce′nin diyarına girdiğimizde
Bizi ilk karşılayan üç delikanlı oldu
Üçüde yanımdaki rehberim gibi yekpare aklibaslıydılar

Yolparacılar koğuşunda yatan Hüseyi'ne benzeyeni dedi ki
"Buradan ta karaburunun dibindeki denize dek
Uzayan kardeş soframızda bu yıl
İncirler böyle ballı
Başaklar böyle ağır ve zeytinler böyle yağlı iseler
Biz onları sırma cepken giyen haramilerin kanıyla suladıkta ondandır."

Müjde büyüktü
Rehberim haberi Bedrettin′e iletelim dedi
Yanımıza sakızlı rum gemici Anastası da alıp
Kardeş toprağını bırakarak
Tekrar âli osman oğullarının karanlığına daldık

Bedrettin'i İznik'te göl kıyısında bulduk
Vakit sabahtı hava ıslak ve kederliydi
Bedrettin nöbet bizimdir Rumeli′ne geçek dedi