Текст песни Düşman - Kanove

Bu çetrefilin narasında sakladığım uzay
Ve saatler geçince ihtiyacım hep yanar
Uzaklarım da şarka doğru uzaklığım tan
Onlar oradalar ben aynı yerde, değişmedim kolay
Beklemek ve anlamak bu sirkin icrasını
Dönende çark yarattım kendi isyanımı
Ve boylu boyunca bu raddesiz
Canlı güzafların arasına dalıp anla kargışımı
Her göğün ve yıldızların var bir sancısı, Siren
Tam bir metre sonra bağırıyor
Ve ben duyanda daha da bağırıyor yeşil ve zima
Yeşil ve boylu boyunca huzurum ağarıyor olmazsan
Gülmüyor bu bahçenin duvarlarında kalmış evvelin sesi
Bu demir kanmıyor ve sanki
Yalımlı bir duanın ertesindeyim anarken
Fark ettiğim her şeyin iyesi benim zaten

Ve külleri attım yokuşlara
İçinde övgülerim yok olmaya
Çün hiç fark edemedim ol günleri
Düşman, düşman
Ve kaygılarımı bıraktım sana
Yeni bir kül yarat bırak boşluğa
Hiç fark edemedim ol gölgeyi
Ruhum pişman

Kendi aydınlığıma doğru parlayan bir lavta
Telinde kan var, telinde tek izan var Anna
Bütün planlarım da bağlı alt üst olmaya
Sanki yok, sanki var, sanki nefretim harlı aklımda
Cenneti resmeder olmak
Bu kelimelerle yaşlanmak ve şimdi son ozanım
Kentin ortasındayım ve herkes dün gibi yalın
Yolculuğumuz aynı yöne tebessüme aldanmayın

Ve külleri attım yokuşlara
İçinde övgülerim yok olmaya
Çün hiç fark edemedim ol günleri
Düşman, düşman
Ve kaygılarımı bıraktım sana
Yeni bir kül yarat bırak boşluğa
Hiç fark edemedim ol gölgeyi
Ruhum pişman
Ve külleri attım yokuşlara
İçinde övgülerim yok olmaya
Çün hiç fark edemedim ol günleri
Düşman, düşman
Ve kaygılarımı bıraktım sana
Yeni bir kül yarat bırak boşluğa
Hiç fark edemedim ol gölgeyi
Ruhum pişman