Lyrics and translation Íslenskt þjóðlag feat. Jónas Ingimundarson, Hallveig Rúnarsdóttir, Sigríður Ósk Kristjánsdóttir & Hrönn Þráinsdóttir - Ei glóir æ á grænum lauki

Ei glóir æ á grænum lauki

Ei glóir æ á grænum lauki
Sveinbjörn Egilsson

Ei glóir æ á grænum laukisú gullna dögg um morgunstund, né hneggjar loft af Hrossagauki, né hlær við sjór og brosir grund
Guð það hentast heimi fann, það hið blíða blanda stríðu;
Allt er gott, sem gjörði hann

Ei heldur él frá jökultindi sér jafnan eys á klakað strá, né nötrar loft af norðan vindi sem Nístir jörð og djúpan sjá. Guð það hentast heimi fann, það hið stríða blanda blíðu;
Allt er gott, sem gjörði hann

Því lyftist brún um ljósa daga, þá lundin skín á kinnum hýr. því síkkar hún, þá sorgir naga Og sólarljós með gleði flýr
Hryggðin burtu hverfur skjótt, dögg sem þorni mær á morgni, uns hin raka nálgast nótt

Þú, bróðir kær, þó báran skaki þinn bátinn hart, ei kvíðinn sért; því sefur logn á Boðabaki,\ Og bíður þín, ef hraustur ert.
Hægt í logni hreyfir sig sú hin kalda undiralda, ver því ætíð var um þig

Þú fósturjörðin fríð og kær, sem feðra hlúir beinum og lífið ungu frjóvi fær hjá fornum Bautasteinum, ó, blessuð vertu, fagra fold og fjöldinn þinna barna, á meðan gróa grös í Mold og glóir nokkur stjarna

Не вечно зеленеет лук

Не вечно зеленеет лук
Свейнбьёрн Эйгильссон

Не вечно зеленеет лук И не блестит роса на нем, Не вечно с Хроссагауки Доносится весёлый гром.
Так Богом мир устроен был, Чтоб доброта и боль сплелись.
Все благое Он творил.

Не вечно с ледяной вершины Летят снежинки в стуже зим, Не вечно север так суров, Что сковывает моря глубины. Так Богом мир устроен был, Чтоб доброта и боль сплелись.
Все благое Он творил.

И брови вновь разгладятся, Когда румянцем щеки расцветут, И улыбнётся лик прекрасный, Лишь только горести уйдут.
Печаль исчезнет в тот же час, Как утренняя капелька росы. Надежда рядом здесь, сейчас.

Ты, брат любимый, помни это, Когда бушует море и штормит. В Бодабаки царит погода, И тишина тебя там ждет.
Безмолвно движется волна, Холодная, глубокая, морская. Храни себя, она опасна.

О, ты, отчизна, дорогая! Хранящая прах наших предков. Дающая жизнь и защищая У древних камней – наследников. Благословенна ты, земля! И множество твоих детей. Пока трава растет, любя, И звезды светят нам с небес.