Текст и перевод песни Coma - YU55

YU55

Ja Adam Polak
Leżałem na łące duchem (ja Adam Polak Leżałem na łące duchem)
Pod niebios świecących punktowo zmarzniętym stropem

Sny nieprzystające
Napierając szeregami na oko
Łzy wyciskały spod powiek gorące

Co mi właśnie oczyściły widoczność
Wzruszenie, niemoc pomieszana z lękiem
I nadmiar wrażeń sprawiły, że pękłem

Z pęknięcia na szczycie czoła szczelina rozległa poczęła pęczniejąc sunąć
Światłem nabrzmiała, w głąb
Światło w źrenicach
Przebudzenie świadomości
Nierówno ale w głąb
Prując cięła mi szczelina misterne miasta wewnętrznych moich państw
Runęły granice języka, prawa, konwenanse, dystanse, formy, prawda

Łąka zwróciwszy się piersią do góry Łykała ciszę gęstą jak grochówka wojskowa
Zza najcieńszej mlecznej chmury
Zza jej lewego brzegu, frunie muszka
Żarząc się ultrabłękitnie i mówi
"Gada do mnie z przekonaniem, jak mówca"
Wiem, choć z daleka nie słychać jej słowa
Wiem, że zaczyna się sprawa od nowa

Na drugim planie pełna, srebrna głowa
Król księżyc, oko, spotlight, wydobywa pierwszoplanową sprawę
Zjawiskowa mucha w scenografii jak u Von Triera
Pęcznieje, zbliża się, co za okaz!
Nie mucha to, ach
Lecz planetoida
Duch we mnie zadrżał i jęknął z tęsknoty
Wydobył z siebie pamięć wstecznej formy

YU55

I Adam Pole
I was lying in the meadow in spirit (I Adam Pole was lying in the meadow in spirit)
Under the heavens shining punctually with a frozen canopy

Dreams do not fit
Pressing in rows to the eye
Tears squeezed out hot from under the eyelids

Which just cleared my visibility
Emotion, helplessness mixed with fear
And an overload of sensations made me crack

From a crack at the top of my forehead a wide fissure began to bulge, swelling and sliding
Swollen with light, in depth
Light in the pupils
Awakening consciousness
Unevenly but in depth
The crack cut through my intricate cities of my inner states
The borders of language, law, conventions, distances, forms, truth fell

The meadow, turning its chest to the sky, swallowed the silence as thick as military pea soup
From behind the thinnest milky cloud
From its left edge, a fly flies
Burning ultramarine and says
"He talks to me with conviction, like a speaker"
I know, though I can't hear her words from afar
I know that the matter is starting again

In the background, full, silver head
King moon, eye, spotlight, brings out the foreground affair
Phenomenal fly in a scenery like in Von Trier's
It swells, it approaches, what a specimen!
It's not a fly, oh
But a planetoid
The spirit in me trembled and groaned with longing
It drew from itself the memory of its reverse form